Daar zit ik dan, op de luchthaven van Doha, waar ik het maar niet voor elkaar krijg om te slapen en met een half slapend hoofd mijn blog zit te tikken. En dat belooft dan mijn laatste blog te worden... mijn reis zit er alweer op! 30 dagen in Nepal voldaan en weer een enorme ervaring rijker. Mijn favoriete bestemming zal het nooit worden, maar het land is wel bijzonder mooi en de mensen zijn, tsja, ook bijzonder zegmaar...
Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat jullie van me hebben gehoord. Op facebook had ik al een berichtje gepost op 4 december dat ik de dag daarna zou vertrekken richting Annapurna, omdat ik alles al had geregeld qua vergunning en entree. Helaas was ik later die dag niet helemaal oke meer (ik zal jullie de details besparen), dus ben ik een dag later vertrokken. Het was weer een ouderwets bizarre week wat weer resulteert ik een mooi en lang verhaaltje met een hele hoop foto´s. Het uitzoeken van foto´s was deze week nog moeilijker dan normaal doordat ik honderden foto´s heb van dezelfde bergen, maar vanuit nét een andere invalshoek, maar beter teveel dan te weinig foto´s :-)
Een hele week, zo goed als volledig onder de lokale bevolking. Tijdens mijn reizen gebeuren er altijd zoveel bijzondere dingen dat ik mijn blogs eigenlijk nooit echt kort kan houden. Dus bereid jullie maar weer voor op een kwartiertje leesplezier; op de wc, stiekem op het werk of misschien gewoon lekker aan de ontbijttafel of tussendoor.
Het is weer even wennen om wéér te gaan bloggen in het buitenland. Stiekem houd ik helemaal niet van bloggen en doe ik dit puur zodat ik mezelf er toe dwing deze reis goed vast te leggen. Op reis vind je zoveel verschil in hoe reizigers hier mee om gaan, mensen die alleen maar met hun camera in hun hand lopen en mensen die dit juist proberen te mijden om zodoende geen ´momenten´ te moeten missen. Soms vinden mensen het belangrijker om dingen vast te leggen dan daadwerkelijk te genieten van hun trip. Het belangrijkste blijft toch echt dat je tevreden bent met je eigen eindresultaat. Zelf geniet ik van de momentjes en gebruik de camera slechts om ´kiekjes´ te schieten. Het vastleggen van deze verhalen is soms wel een beetje vermoeiend, maar levert een prachtig eindresultaat op! En dit is nog maar het begin...
Veel van jullie gaan dit niet geloven, maar het is toch echt weer waar; het is weer zover. Omdat ik alweer ruim een maand in Nederland ben is het weer tijd om dit mooie landje gedag te zeggen… ik vlieg namelijk zondag naar Nepal! Mijn fotoboek voor Zuid Amerika is nog niet eens af maar ik begin alweer aan een nieuw avontuur…
Laatste drie reacties
Zoek in het archief