Wow! Wat een omschakeling heeft er in de afgelopen maand plaatsgevonden. Zoals iedereen inmiddels wist werden we helemaal gek in Uganda, waar er totaal geen vooruitzicht was op enige vorm van bedrijvigheid. Vanuit het toerisme perspectief lijkt heel 2020 verloren te gaan. Met dat in gedachte, zittende op een schiereiland in the middle of nowhere, is dat niet een heel erg bemoedigend vooruitzicht.
Vandaag, 26 mei 2020 is een grote kleine dag voor Steffen en Ashley. Vandaag treden zij in het huwelijksbootje in Nederland! Huh?! Tijdens de Corona tijd? Ja, tijdens de Corona tijd. Steffen en Ashley zouden eigenlijk komende week in Italië gaan trouwen, maar het formele deel zou plaats vinden in Nederland. Het formele deel gaat nog door, maar het ceremoniële feest blijft in Italië… alleen nu in 2021.
Daar zit ik dan, aan een tafeltje op ons nieuwe balkonnetje. Een uitzicht waar velen een moord voor zouden doen op dit moment, maar daarbij vergeten heel veel mensen dat we compleet vastzitten op dit schiereilandje, zonder stroom overdag en beperkt internet. Uganda zit inmiddels al meer dan anderhalve maand compleet op slot en dat maakt het allemaal niet veel aangenamer. Toch kunnen we af en toe het zonnetje en de aangename temperaturen best waarderen en weten we dat we het veel slechter hadden kunnen treffen. Wij hebben daarnaast enorm geluk dat wij geen directe vrienden of familie hebben gehad welke ernstig ziek zijn geweest door Corona of zijn overleden.
De vorige zeurblog maar weer snel vergeten en lekker doorgaan met het dagelijkse leven hier. Een mooie herinnering voor de grote ellende hier uitbrak, was toch wel onze kleine vakantie in Uganda. Zanzibar moest helaas worden afgezegd vanwege mijn werkvisum, dus zaten we vanwege het ontbreken van mijn paspoort vast aan een vakantie binnen Uganda.
Het heeft even geduurd voor een nieuwe blog. Dit heeft alles te maken met de ellende die de laatste periode over ons heen is gekomen. Zoals ik al sommige mensen persoonlijk heb verteld: het is hier niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Na de vele voornamelijk positieve blogs, kan ik er nu echt niet omheen: life is a bitch.
7 jaar geleden was het alweer toen ik voor het eerst Uganda mocht verkennen. Destijds heb ik veel moeten missen van het mooie land doordat we overal met het openbaar vervoer reisden. De gorilla trekking was destijds ook al 500 dollar en paste toen niet in het budget. Tot de dag dat ik wist dat Maryanne en ik voor Mutanda Lake Resort gingen werken heb ik altijd spijt gehad dat ik de gorilla trekking had overgeslagen. Maar nu mocht het eindelijk zover zijn, we zijn naar de gorilla’s geweest!!
Zoals beloofd, al relatief snel na mijn vorige blog, hierbij ons verhaal over de feestdagen tijdens de jaarwisseling van 2019 naar 2020. We zaten vanaf 20 December tot het einde van het jaar helemaal propvol, wat er ook voor zorgde dat we extra veel druk hadden voor boodschappen en onze avondpraatjes in het restaurant. We zijn blij dat we inmiddels de ergste piek gehad hebben en nu het ‘gewone’ hoogseizoen in zijn gegaan.
Allereerst natuurlijk de allerbeste wensen voor 2020! Wij kunnen eindelijk weer een beetje ademhalen na de enorm drukke laatste twee weken van December. Begin December is altijd enorm rustig, maar dat is letterlijk een stilte voor de storm. Mid December gaat iedereen natuurlijk op vakantie en wij hadden tussen de 20e en Nieuwjaar werkelijk waar nog maar 1 dag 1 kamer vrij…
Tot nu toe heb ik natuurlijk vooral geschreven over hoe onze ervaringen hier waren, wat ons werk inhoud en met wie we allemaal mogen werken hier. Toch hebben wij ondanks onze 168 uur durende werkweek wel wat momenten tussendoor dat we iets voor onszelf kunnen doen!
Het stadje Kisoro bezoeken wij twee keer per week, dat hebben jullie al eerder kunnen lezen. Maar het leek mij wel leuk om jullie eens kennis te laten maken met een groep lokalen welke ons leven in Kisoro een stukje makkelijker maken!
Laatste drie reacties
Zoek in het archief