In de vorige blog eindigde ik met nogal een cliffhanger, maar ik kan jullie alvast geruststellen dat alles goed gaat en ik gewoon door heb kunnen reizen! De blog heeft even op zich laten wachten, omdat ik toch weer een beetje alles moest regelen toen ik terug in NL was, maar hier is ie dan!
Inmiddels zit er een midweekje Costa Rica op, wat toch wel een soort van opluchting is na de stressvolle voorbereidingen. Een paar dagen voordat ik vertrok ben ik begonnen met het bekijken van de weersvoorspellingen en dat was nou niet echt waar je op hoopt als je op vakantie gaat…
Wat een bizarre wispelturige paar jaren zitten er weer op. Van het roer om en vertrekken naar Uganda, naar repatriëring naar Nederland door covid19. Een relatie waarvan de tweede kans helaas niet gelukt is, maar waaruit wel een heerlijk lieve hond Hudson met co-ouderschap uit is opgegroeid. Een nieuwe job waar ik een vast contract had, uiteindelijk toch maar afscheid van genomen om een nieuwe job aan te nemen bij een kleiner bedrijf in de buurt. De resterende verlofuren bij Savills maakten het vervolgens mogelijk om even alles op zij te zetten en even drie weekjes Costa Rica te pakken voordat ik bij mijn nieuwe job ga beginnen!
Wow! Wat een omschakeling heeft er in de afgelopen maand plaatsgevonden. Zoals iedereen inmiddels wist werden we helemaal gek in Uganda, waar er totaal geen vooruitzicht was op enige vorm van bedrijvigheid. Vanuit het toerisme perspectief lijkt heel 2020 verloren te gaan. Met dat in gedachte, zittende op een schiereiland in the middle of nowhere, is dat niet een heel erg bemoedigend vooruitzicht.
Vandaag, 26 mei 2020 is een grote kleine dag voor Steffen en Ashley. Vandaag treden zij in het huwelijksbootje in Nederland! Huh?! Tijdens de Corona tijd? Ja, tijdens de Corona tijd. Steffen en Ashley zouden eigenlijk komende week in Italië gaan trouwen, maar het formele deel zou plaats vinden in Nederland. Het formele deel gaat nog door, maar het ceremoniële feest blijft in Italië… alleen nu in 2021.
Daar zit ik dan, aan een tafeltje op ons nieuwe balkonnetje. Een uitzicht waar velen een moord voor zouden doen op dit moment, maar daarbij vergeten heel veel mensen dat we compleet vastzitten op dit schiereilandje, zonder stroom overdag en beperkt internet. Uganda zit inmiddels al meer dan anderhalve maand compleet op slot en dat maakt het allemaal niet veel aangenamer. Toch kunnen we af en toe het zonnetje en de aangename temperaturen best waarderen en weten we dat we het veel slechter hadden kunnen treffen. Wij hebben daarnaast enorm geluk dat wij geen directe vrienden of familie hebben gehad welke ernstig ziek zijn geweest door Corona of zijn overleden.
De vorige zeurblog maar weer snel vergeten en lekker doorgaan met het dagelijkse leven hier. Een mooie herinnering voor de grote ellende hier uitbrak, was toch wel onze kleine vakantie in Uganda. Zanzibar moest helaas worden afgezegd vanwege mijn werkvisum, dus zaten we vanwege het ontbreken van mijn paspoort vast aan een vakantie binnen Uganda.
Het heeft even geduurd voor een nieuwe blog. Dit heeft alles te maken met de ellende die de laatste periode over ons heen is gekomen. Zoals ik al sommige mensen persoonlijk heb verteld: het is hier niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Na de vele voornamelijk positieve blogs, kan ik er nu echt niet omheen: life is a bitch.
7 jaar geleden was het alweer toen ik voor het eerst Uganda mocht verkennen. Destijds heb ik veel moeten missen van het mooie land doordat we overal met het openbaar vervoer reisden. De gorilla trekking was destijds ook al 500 dollar en paste toen niet in het budget. Tot de dag dat ik wist dat Maryanne en ik voor Mutanda Lake Resort gingen werken heb ik altijd spijt gehad dat ik de gorilla trekking had overgeslagen. Maar nu mocht het eindelijk zover zijn, we zijn naar de gorilla’s geweest!!
Zoals beloofd, al relatief snel na mijn vorige blog, hierbij ons verhaal over de feestdagen tijdens de jaarwisseling van 2019 naar 2020. We zaten vanaf 20 December tot het einde van het jaar helemaal propvol, wat er ook voor zorgde dat we extra veel druk hadden voor boodschappen en onze avondpraatjes in het restaurant. We zijn blij dat we inmiddels de ergste piek gehad hebben en nu het ‘gewone’ hoogseizoen in zijn gegaan.
Laatste drie reacties
Zoek in het archief