Let op! Nog niet alle foto's van de blogs zijn overgezet van de oude website en daarom is de Afrika 2012-2013 blogcategorie nog incompleet. Per blog zullen de foto's geüpload gaan worden.
Mijn allerlaatste blogje alweer, mijn laatste avontuur. Maar zelfs tot het allerlaatste moment van de reis is er genoeg te vertellen. Op Zanzibar hadden we weliswaar, in tegenstelling tot wat veel mensen zouden denken, slechts twee relaxdagjes in twee weken gehad. Zelfs als je niet alleen van zon, zee en strand houdt, is er namelijk genoeg te doen op Zanzibar. Niet alleen op Zanzibar, maar ook in Dubai hadden we een vol programma waardoor relaxen niet op ons lijstje stond. Ik kan me ook even niet meer voorstellen hoe het moet zijn om op vakantie te gaan en gewoon niets te doen.
Nog een weekje te gaan, dus dit is waarschijnlijk de een na laatste blog alweer. De afgelopen week stond vooral in het teken van het duiken, aangezien we een cursus tot PADI Open Water Diver hebben gedaan. Maar ook naast onze duikcursus is er genoeg gebeurd, dus het zal weer een flinke kluif worden om te lezen, maar daarnaast zullen jullie er wel van moeten genieten, want hierna komt er waarschijnlijk nog maar één blogje om mijn avontuur af te sluiten...
Het einde begint nu echt in zicht te komen, we zijn inmiddels op onze ´eindbestemming´ in Afrika, het paradijsje van Tanzania: Zanzibar! Via whatsapp al meerdere keren de vraag gekregen of ik er al genoeg van heb en naar huis wil, of dat ik nog helemaal niet weg wil. Deze vraag is simpelweg gewoon niet te beantwoorden. Het is hier echt geweldig en ik zou nog wel een paar maanden kunnen reizen, maar ik heb ook hele goede vooruitzichten deze zomer en het is natuurlijk ook wel weer leuk om familie en vrienden te zien.
Allereerst allemaal een zalig pasen gewenst natuurlijk. Voor ik het wist was het alweer zover en waren er alweer paasdagen. Kerst lag ik in het ziekenhuis, oud en nieuw vierden we bij de Victoria Falls, maar pasen lijkt op de een of andere manier een beetje aan ons voorbij te gaan. Sterker nog, met deze paasdagen is april alweer begonnen... onze laatste maand in Afrika.
De duurste grap van onze reis zat er toch echt aan te komen: de safari in Noord-Tanzania! Hoewel de vliegtickets nog wel duurder waren, is de safari wel onze duurste grap tijdens het reizen zelf. Deze week zijn we er wel achter gekomen dat we een historisch moment in Nederland hebben moeten missen; de koudste maand maart in ruim honderd jaar. Balen...!
Voor ik het wist moest ik er weer aan gaan geloven; een nieuwe blog. Stiekem vind ik het toch wel leuk om een blogje te schrijven en iedereen in Nederland jaloers te maken op deze geweldige reis. Speciaal voor jullie steek ik dus weer een paar uurtjes in het uitzoeken van de foto´s en het schrijven van mijn verhaal! Inmiddels zijn mijn ouders een stuk dichterbij, zij zijn namelijk heerlijk op vakantie in Egypte. Zo dichtbij, maar eigenlijk ook weer verder weg, aangezien het contacten weer wat moeilijker is geworden... eindelijk een beetje rust! :-) Bij het noteren van de hoogtepunten van de afgelopen week, ben ik erachter gekomen wat we de laatste week een hoop westerse invloeden hebben gezien, hier in het prachtige Afrika. Dat zullen jullie in mijn komende blog ook kunnen lezen.
De tijd gaat steeds sneller vliegen, het is alweer langer dan een week geleden dat ik een blogje heb geschreven, maar het lijkt alsof dit gisteren was. Toch is er wel een hoop gebeurd in die tussentijd!
De vorige keer waren we gedropt in Makambako. Vanuit daar zijn we de dag daarna meteen vertrokken richting Iringa. Iringa is een redelijk saai stadje gebouwd op een heuvel. De eerste indrukken waren eigenlijk best goed, het was te vergelijken met Italiaanse smalle straatjes waar je overal wel mensen tegen komt. De eerste dag alleen een beetje rondgelopen en een biertje gedronken, verder niets aangezien we er al een flink busritje op hadden zitten. Het vinden van een restaurantje ´s avonds was echter een stuk lastiger, het stadje was in geen enkel opzicht gemaakt voor toerisme, want restaurantjes zijn schaars. Uiteindelijk met een taxi naar een italiaans restaurantje gereden waar we echt heerlijk hebben gegeten!
Steffen en ik zijn inmiddels al ruim een week vrije vogeltjes in Afrika, het is toch wel een hele ervaring om alle verschillende dingen te zien. Maar zoals alles; elk voordeel heeft een nadeel. We hebben nog niet eens zoveel gereist, maar de minibusjes wordt je toch wel snel zat. Als je onder de 1.70 bent lijkt het me allemaal niet eens zo erg, maar ik zit werkelijk in ieder busje opgevouwen. Ondanks dat ik al krap zit, weten ze toch altijd nog vijf mensen op een bankje voor drie personen te krijgen en daar kan zelfs nog wat bagage bij. Gelukkig zijn de bedden en deuren hier in Afrika wel op lange mensen gemaakt... mits ze hun voeten over het einde laten bungelen en bukken voor de deurposten. De bedden en deuren zijn hier namelijk gemiddeld zo´n 1.80 meter. Helaas zijn er ook bedden die in het extreme gaan en gewoon tegen alle lange mensen in ook nog een voeteneind hebben bij hun bed. Maar ach, daar krijg je wel weer een onvergetelijke ervaring voor terug. Ik heb sowieso weinig te klagen, want vlak voor mijn vertrek kon ik nog niet eens een half uur zitten zonder rugpijn en nu heb ik (even afkloppen) vrijwel geen last van mijn rug.
Laatste drie reacties
Zoek in het archief