Waar ik mijn vorige blog schreef net nadat ik voor kerst in een vrachtwagen in Mexico heb gezeten, zit ik inmiddels in het nieuwe jaar te schrijven vanuit Guatemala. De beste wensen voor iedereen, dat er nog maar vele mooie jaren mogen volgen met veel geluk en leuke dingen waar iedereen zijn energie uit kan halen.
Zoals jullie allemaal weten, haal ik enorm veel energie uit het reizen, en dat was de afgelopen week weer volop het geval. Reizen is altijd met ups en downs, maar de ups zijn gelukkig altijd in de meerheid.
Kerst in Palenque
Wat mij enorm is opgevallen hier in Centraal Amerika, is dat de backpackers veel hun eigen gang gaan en bijzondere routines hebben. Uit eten lijkt hier niet echt een ding, terwijl ik altijd op zoek ben naar leuke restaurantjes, aangezien het relatief gezien toch heel goedkoop is. Zo ook in Palenque was ik omringt met mensen die of op vreemde tijdstippen eten, vaak alleen gaan eten en zo ook op kerstavond alleen een droge pasta eten?! Zo flexibel als je als backpacker bent, ik zorg er in ieder geval altijd voor dat ik lekker eet. Wel het liefst gezellig met anderen, maar er zijn altijd uitzonderingen waar dat niet lukt helaas.
Het kerstgevoel was toch niet direct aanwezig, daar het ook het leukste is om met mensen te vieren die dichtbij je staan. Dat heb je op reis helaas niet! Het dorpje Palenque was nou ook niet het meest sfeervolle dorpje, maar het heeft wel prachtige Ruines! Daar ben ik dus ook op 1e kerstdag heen gegaan. Toevallig is het per 1 januari 2018 niet meer mogelijk om door en op de ruines te lopen, maar dat kon ik dus nog wel! Prachtige constructies gebouwd op een heuvel met geweldige uitzichten. Van de ruines die ik in Mexico heb gezien, vond ik deze toch wel het mooiste, vooral door de mooie setting waar het in staat.
In de middag wilde ik naar watervallen, echter was het enige busje wat daar nog heen zou rijden kapot dus moest ik dat helaas overslaan… Ik had wel enorm veel zin gekregen om te gaan zwemmen, dus ben ik met twee duitsers naar een hotel gegaan, waar we het zwembad mochten gebruiken als we wat consumpties zouden nuttigen. Makkelijke keuze toch? Dus lekker met een Coronaatje, in de zon aan het zwembad gechillt. In de avond in een pizzeria een pizza gaan eten. Volgens mij bestelde iedereen op 1e kerstdag pizza in Mexico, want de telefoon daar bleef gaan en het duurde een eeuw voordat ik de pizza eindelijk soldaat kon maken. Lekker op tijd gaan slapen, want de volgende dag stond weer een lange busrit naar San Cristobal de Las Casas op het programma.
Zapatisten in Mexico
Ondanks dat het ‘bevrijdingsleger’ van Mexico niet meer zo heftig en extreem is als vroeger, hebben ze in de regio Chiapas nog steeds last van deze beweging. De Zapatisten zijn altijd al in strijd geweest met de regering en blokkeren wel eens wegen (en vragen dan geld aan passanten) of overvallen en bezetten tankstations om de regering te dwarsbomen. Doordat er op de route van Palenque naar San Cristobal nogal wat gebeurd, rijden de bussen altijd enorm om en was ik in plaats van 4 a 5 uur, nu 9 uur onderweg om naar de nieuwe bestemming te komen.
De rit was verder wel gewoon prima en do-able. Maar aangekomen in San Cristobal moest ik wel weer een hostel gaan zoeken. Omdat alle backpackers gestresst zijn om met de feestdagen een plekje te krijgen, stress je soms zelf ook een beetje als je nog niets geboekt hebt. Toch zijn er altijd annuleringen, bedden die niet op het internet staan of bijzondere opties om overal te kunnen slapen. Zo ook in San Cristobal, waar ik uiteindelijk in een super tof hostel (Puerta Vieja) terecht kwam. Waar ze werkelijk waar de beste ontbijtjes serveren en een hoop gezelligheid is.
Ook in Centraal Amerika overstroomt het met Nederlandse reizigers, en ook hier belandde ik dezelfde avond in een Braziliaanse Burgerbar met een Nederlander. Daarna nog lekker gratis Mojitos in het hostel gedronken en weer een mooie start gemaakt in dit stadje waar een perfecte sfeer hangt!
Gezelligheid in San Cristobal
De volgende dag een Free Walking Tour gedaan in San Cristobal. Over het algemeen houd ik hier helemaal niet van omdat je een hoop informatie krijgt die je meteen weer vergeet en niet echt relevant zijn voor je reis. Als heuze cultuurbarbaar sla ik deze tourtjes dus ook meestal over. Echter is het wel een goede manier op mensen te leren kennen en een hoop gezelligheid mee te krijgen. Zo gezegd zo gedaan, een prima tour gehad en weer genoeg mensen leren kennen.
Na wat lokale sterke drank aan het einde te hebben gekregen, zijn we gaan lunchen met een deel van de groep. Toen iedereen zijn bestelling had gekregen kwamen ze mij vertellen dat ze mijn gerechtje niet konden maken omdat ze niet alles in huis hadden. Lekkere timing, gratis biertje geregeld dan maar en met de rest meegegeten. Bespaarde mij in ieder geval weer een maaltijd, om het maar van de positieve kant te bekijken…
‘s Avonds zijn we gaan stappen in een heuze Salsabar. Mijn heupen hebben de hele avond geswinged op de muziek en we hebben een geniale avond gehad. De show in de bar had ik natuurlijk gestolen met salsa skills van de salsalessen van Merida (ahum..)
Grand Canyon van Mexico
Zoals in de Grand Canyon van Peru had gezien, was het nu tijd voor de Grand Canyon van Mexico. Dit heet daar de Canyon del Sumidero. Daar deed ik samen met de Nederlandse meid een boottochtje doorheen. Onderweg zijn we nog meer Nederlanders tegengekomen, ditmaal een stelletje die toevallig ongeveer dezelfde route doen als wat ik doe. Verder zaten er alleen maar Mexicanen bij ons op de tour, dus het was wel leuk om nog iets minder buiten de groep te vallen door met z’n vieren te zijn.
De tour was werkelijk net een Efteling attractie. Een mega rij voor boten die iedere 5 minuten wegvaren. Iedereen met zwemvesten aan en we hadden geen idee waar we aan begonnen waren. Toen we echter op het water zaten, merkte je helemaal niets meer van de massatoerisme en konden we maximaal genieten van de prachtige rivier door de grote canyon die op een bepaald punt zelfs een kilometer diep is (zeggen ze..).
Kleine kanttekening aan deze mooie rivier/kliffen is dat er enorm veel afval in het water lag. Helaas zie je dat overal terug in Mexico en Guatemala, het plastic wordt niet opgeruimd zoals het hoort. Aan het einde van de boottrip hebben we nog een krokodil gespot, maar door het afval er omheen was het wel een iets minder bijzonder moment.
Op de terugrit nog een mega random stop in een dorpje gehad waar niets te beleven was en de tourorganisatie ook niets aan verdiende aangezien we random gedropt werden in dit dorp. Na deze bijzondere stop weer teruggereden naar San Cristobal waar ik nog even naar twee uitzichtpunten ben gelopen voor een zonsondergang. Helaas snappen ze in Mexico niet zo goed dat je bij een uitzichtpunt wel moet zorgen dat je boven de bomen uit komt, of de bomen weghaalt, want je kon precies net niets zien zegmaar haha!
In het hostel nog een tafeltennistoernooi gedaan en weliswaar de finale gehaald. In de finale wel finaal afgemaakt, maar dat even ter zijde. In het hostel nog voor een paar euro gegeten en drankjes gedaan als voorbereiding op de lange reis naar Guatemala de dag daarna.
De helse busrit naar Guatemala
Ondanks dat ik enorm veel zin had om naar Guatemala te reizen, wist ik al dat de busrit een flinke kluif zou zijn. Vroeg opgehaald worden, laat vertrekken, corrupte douane proberen te ontwijken en een enorm lange rit. Daarnaast was er een festival van 3 drie dagen tot en met oud en nieuw in Guatemala waar allemaal hippies heen gaan die lekker aan de pillen het nieuwe jaar in gaan.
Zo gezegd zo gedaan, half 7 opgehaald, 8 uur weggereden in een bus vol ongedouchte hippies. Tot aan de grens was het een prima rit, redelijke zitplaats en een redelijk comfortabele rit. Gelukkig heb ik bij de grenscontrole van Mexico niets hoeven te betalen (waar ze soms 500 pesos / 25 dollar vragen aan toeristen die het soms blind betalen) voor een visum dat ik al heb. Guatemala ingegaan en daar zouden we van bus wisselen. Dit duurde uiteraard ook weer ruim een uur en toen begon de hel: 7 uur als Max Verstappen door een circuit met alleen bochten rijden. Volledig heen en weer geshaked maar het wel weer op de plaats van bestemming gekomen!
Bij het meer Atitlan direct de boot gepakt naar San Pedro waar ik tot en met Oud en Nieuw zou blijven. De boot was ook weer een bijzonder verhaal, een kleine houten boot met een dakje welke bomvol werd gestopt met mensen. Zo vaarden we als een groep vluchtelingen van Noord Afrika naar Europa over het meer. Ondanks dat was het wel een toffe ervaring om met een bijna volle maan voorop de boot te zitten over een prachtig meer.
Zo kwam ik eindelijk op de plaats van bestemming waar het donker was en we door allemaal donkere steegjes moesten lopen om een hostel te vinden. In diezelfde donkere steegjes moest ik ook nog geld pinnen en wat te eten halen. Ondanks dat het de impressie gaf dat het onveilig was, is me duidelijk gemaakt dat er niets gebeurd en dat gaf het totaal toch weer een goed gevoel. Kon ik eindelijk de dag eindigen in dit mooie dorpje aan het grootste meer van Guatemala.
Bananendag bij Vulkaan San Pedro
De volgende dag ging ik lekker zelf een hike doen, de vulkaan San Pedro ligt direct aan het meer en geeft prachtige uitzicht op het meer. Als voorbereiding heb ik lekker een pannekoek met banaan besteld, met een bananensmoothie en bananen voor tijdens de hike. Dit hielp me perfect om de klim van 1300 meter hoogte te overleven.
Het was een flinke klim met een aantal mooie viewpoints tussendoor. Een toffe schommel halverwege met uitzicht op het meer was misschien nog wel de meest toffe. Helaas toen ik boven aan de top kwam, was het flink bewolkt en kon ik maar een paar momentjes het hele meer zien, maar dat deed niets af van het prachtige uitzicht over de regio. Toen ik weer terug beneden was ben ik toch nog maar een stukje met een Tuktuk gaan rijden omdat ik vond dat ik dat wel had verdiend (en het geen drol kost).
‘s Avonds met wat mensen van het hostel een biertje gedronken, langs de straat wezen eten en klaar gemaakt voor oudjaarsdag de dag daarna!
Op oudjaarsdag besloot ik alvast wat zaken te regelen voor in het nieuwe jaar, omdat ik toch al op de helft van mijn reis ben en de dagen beginnen te tellen. 2 januari begin ik namelijk aan een hike op vulkaan Acatenango, waar ik hopelijk wat meer geluk met de bewolking heb en de andere vulkaan (Fuego) kan zien uitbarsten. Om 2 januari te beginnen moest ik wel 1 januari naar Antigua reizen en dat bleek nogal lastig te zijn omdat dit een nationale feestdag is. Uiteindelijk toch allemaal kunnen regelen in de ochtend! Vervolgens naar de kapper gegaan omdat het simpelweg tijd was voor een knipbeurt en in de middag nog een hike langs het meer gedaan. Daarna kon oudejaarsavond beginnen in het hostel!
Happy New Year!
Oudejaarsavond was geniaal. Ik wilde eigenlijk ergens op een mooi uitzichtpunt gaan zitten om al het vuurwerk in de verschillende dorpjes te bekijken, maar uiteindelijk was het zo gezellig in het hostel dat we om 10 voor 12 schrokken dat het al bijna zo ver was. Verschillende kaartspelletjes gedaan, veel gelachen en gekletst. En toen nog even last minute naar de hoofdstraat gelopen om het nieuwe jaar in te luiden.
Van het vuurwerk zo goed als niets gezien, maar dat was ook eigenlijk bijzaak aan deze gezellig avond. Na middernacht direct naar de lokale bar Sublime gegaan en daar tot een uur of half 4 lekker doorgefeest (tot ze Dubstep ellende gingen draaien). Lekker met sapje op gaan slapen en klaar gemaakt om de volgende dag naar Antigua te reizen.
Inmiddels ben ik dus na een super chille busrit (mocht wel weer eens een keer) aangekomen in Antigua en ga ik morgen beginnen met de tweedaagse trip op vulkaan Acatenango. Ik ben zwaar benieuwd maar hoop dat dit mijn eerste mooie ervaring van 2018 mag worden.
Hopelijk hebben jullie ook allemaal mooie plannen voor deze eerste week van 2018. De beste wensen voor het gehele jaar in ieder geval.
Dikke knuffel vanuit Guatemala
Nog geen reacties