De vorige zeurblog maar weer snel vergeten en lekker doorgaan met het dagelijkse leven hier. Een mooie herinnering voor de grote ellende hier uitbrak, was toch wel onze kleine vakantie in Uganda. Zanzibar moest helaas worden afgezegd vanwege mijn werkvisum, dus zaten we vanwege het ontbreken van mijn paspoort vast aan een vakantie binnen Uganda.
Where to go?
Uganda is echt een heerlijk land om doorheen te reizen, maar na een half jaar non stop te hebben gewerkt, hadden we nou net geen zin om dagen in de auto te gaan zitten. We wilden het liefst op 1 of 2 plekken gewoon ontspannen (zoals op Zanzibar het plan was)… Uganda is daar niet helemaal geschikt voor, maar we hebben er toch het beste van gemaakt. Omdat we toch ook richting Kampala moesten, leek het ons wel prima om twee nachten in Entebbe te verblijven om vervolgens nog drie nachten in Jinja te ontspannen. Daarna nog twee nachtjes in Kampala om nog wat inkopen voor de lodge te doen voordat we weer terug zouden gaan.
Uiteraard rijden we niet in 1 keer van Kisoro naar Entebbe, omdat dat zeker 10 uur rijden is. Ook naar Kampala breken we de trip meestal op rondom Lake Mburo, waar we ook deze heenreis bij Rwakoborock verbleven. Dat is een heerlijk plekje bij Lake Mburo waar we de managers inmiddels wel hebben leren kennen en het gewoon ook gezellig is om even te stoppen. De manager daar, Tom, was alleen omdat zijn vrouw bij familie in Kampala was, dus hij vond het ook leuk dat we even langs kwamen. Hij heeft ons dit keer ook een volledige rondleiding gegeven over alle plekken van de lodge. Leuk om te zien dat zij vanwege hun ligging met hele andere problemen te dealen hebben dan wij. Ook goed om te zien hoe zij bepaalde dingen hebben opgelost. We kunnen zeker wat van elkaar leren!
Lake Mburo heeft natuurlijk een National Park, maar daar waren we de vorige keer al doorheen geweest, dus het was dit maal puur een relaxte stop over aan het begin van onze kleine vakantie.
Ontspannen in Entebbe
Entebbe is voor de meeste mensen puur een plek om te overnachten voor- of na hun vlucht het land in of uit. Entebbe is een stuk rustiger dan Kampala en daardoor een stuk aangenamer om door heen te gaan. Wij willen simpelweg even kijken wat Entebbe verder te bieden heeft en even wat Europese standaarden oppakken. We arriveerden al redelijk vroeg in de middag bij ViaVia, waar we twee nachten zouden verblijven. Een perfecte plek om te verblijven in Entebbe, niet te groot, niet te luxe en veel gezelligheid. Daar hebben we lekker geluncht en ’s middags in de hangmat gehangen en wat onderzoek gedaan naar wat we in Entebbe nou daadwerkelijk gingen doen.
Omdat we al hadden geluncht bij ViaVia wilden we in de avond ergens anders eten. Er zou een goede pizzeria aan het strand in de buurt zijn, waar we eens een echte steenoven pizza konden krijgen. Dat leek ons wel wat! Tegen de zonsondergang besloten we erheen te lopen (ca. 20 minuten lopen), maar het werd al sneller donker dan we dachten en de straten voelden toch iets minder veilig aan dan we hadden gedacht. Toch nog redelijk op tijd aangekomen bij de pizzeria, om daar vervolgens bij een grote dansshow aan een tafeltje aan te schuiven. De dansshow was vrij aanwezig en luid, maar wel enorm tof om te zien. We herkenden enkele dansjes van onze lokale dansers, maar ik moet wel zeggen dat het er hier een stuk professioneler uit zag.
De hele vakantie hebben we op verschillende plekken Banange biertjes gedronken, wat een lokaal gebrouwen bier is, waar ze een IPA, belgisch witbiertje en andere varianten van verkopen. Alle biertjes hebben een Ugandees dier op het label staan en ze zijn allemaal erg lekker! Zowel bij Rwakoborock, ViaVia als de pizzeria hadden ze deze biertjes dus ook tijdens onze pizza konden we hier lekker van genieten!
Op het moment dat de pizza er eenmaal was, werd het enthousiasme over de steenovenpizza wel wat minder, de pizza was echt niet te vreten en alles behalve de moeite waard. Gelukkig heeft de dansshow het bezoek nog een beetje goed gemaakt, maar we hadden helaas wel wat beters verwacht. Misschien een beetje verwend, maar wat verlang ik weer naar een pizza van La Cocotte in Hoogvliet haha!
Bananga bier
Botanische tuinen, winkelcentrum en de bioscoop!
De volgende dag wilden we naar de dierentuin (waar ik later op terug kom), of naar de botanische tuinen en het winkelcentrum. We besloten eerst naar de dierentuin te gaan, maar toen bleek dat we beter de volgende dag konden gaan omdat we al vrij laat waren. Dus zouden we eerst naar het winkelcentrum gaan en naar de botanische tuinen.
Onderweg naar The Victoria Mall, besloten we ook nog even een kijkje te nemen bij de Imperial Mall, waar we niets over gehoord hadden en we toch langsreden. Al na de eerste voetstap in het centrum van Imperial bleek al waarom we er niets over gehoord hadden en weer weg konden. Het is echt bizar hoeveel winkelcentra er in Entebbe en Kampala uit de grond worden gestampt, maar het vervolgens niet redden. De enige manier om een winkelcentrum enigszins levendig te maken is door er een goede supermarkt in te zetten lijkt wel, wat op zich in Nederland niet anders is.
In de Victoria Mall hebben we lekker een rondje door de supermarkt gedaan, wat andere winkeltjes bekeken en lekker gegeten bij een modern restaurantje Cafe Javas. Heerlijk om even compleet westers a la carte te kunnen eten in een restaurant.
De botanische tuinen liggen naast de Victoria Mall dus daar konden we prima heen lopen. Het was een zondag en we waren echt verbaasd hoe een overheid een dergelijk park kan laten vergaan. Het onderhoud was op bepaalde stukken echt om te huilen en er waren overal lokale mensen die kneiterharde muziek aan het luisteren waren met grote boxen. Eigenlijk waren we er al redelijk snel klaar mee, maar gelukkig hebben we wel zelf wat aapjes kunnen ontdekken en hebben we uiteindelijk misschien wel een uur tussen een groep aapjes kunnen spelen. Ze waren enorm speels om ons heen, sommige waren perfect aan het poseren voor onze camera en het ging geen moment vervelen. Toch wel een heel positief lichtpuntje van dit park dat je zo vrij tussen deze aapjes kan spelen!
Na de botantische tuinen zijn we nog lekker naar de bioscoop gegaan naar de film The Invisible Man. We zaten in een zaal met ongeveer 100 stoelen waarvan er ongeveer 10 bezet waren. Perfecter kon eigenlijk niet, want we hadden dus geen schreeuwende Ugandezen in de zaal. Ondanks dat de film 16+ was, merkten we dat de regels ook in de bioscopen niet zo nauw worden genomen, want er zaten zeker een groepje jongens die rond de 12 jaar waren…
Al met al een super leuke film en heerlijk om even westers in een bioscoop te zitten!
Na de vreselijke pizza de avond ervoor, maar gewoon besloten bij ViaVia te dineren en daar verder biertjes te drinken en een spelletje te doen. De volgende dag moesten we alweer uitchecken en vertrokken we, via de dierentuin, naar Jinja!
Sommige delen van het park zijn nog best de moeite waard! 
Een grote hoeveelheid aan gigantische bomen! 
Zelfs bloempjes… 
Zwart-witte Franjeapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapenFotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Fotoshoot met de blauwapen 
Bioscoopje na de botanische tuinen!
Dierentuin, dierenopvang of wat is het nou eigenlijk?
In de ochtend kwam het met bakken uit de hemel, waardoor we eigenlijk bang waren dat ons dierentuin avontuurtje helemaal niet door zou gaan. Maar rond half 10 klaarde het op en besloten we alsnog te gaan.
Maryanne wilde heel graag naar deze dierentuin, genaamd Uganda Wildlife Education Centre (UWEC). Ze had gehoord dat je hier een ‘Behind the scene’s’ toertje kon doen, waar je achter de schermen van de meeste verblijven komt. Je kan daarmee heel dichtbij neushoorns, leeuwen, cheeta’s etc. komen wat blijkbaar echt de moeite waard is. We werden begeleid door een verzorger van de dierentuin, die ons eigenlijk de hele dierentuin heeft rondgeleid.
Al vrij snel leer je dat de dierentuin echt bedoelt is als opvangcentrum voor jonge verlaten dieren en de intenties van het park echt goed zijn. De verzorgers worden ook echt het land in gestuurd als er bijvoorbeeld een baby katachtige ergens wordt gevonden of op de zwarte markt terecht is gekomen. Deze vangen ze op en willen ze het liefst ook weer uitzetten.
Toch heeft de dierentuin ook een andere kant, waar bijvoorbeeld leeuwen nooit worden uitgezet in het wild als de achtergrond niet helemaal bekend is (bij dubbele incest of iets dergelijks kan het zijn dat ze het niet overleven), maar deze werden wel gewoon doorgefokt zodat ze deze konden uitwisselen met andere dierentuinen. Toch was de insteek van de dierentuin echt goed, en konden we van de verzorger zelf horen hoe ze bepaalde zaken aanpakken en hoe ze ervoor zorgen dat de dieren het zo goed mogelijk hebben.
Als snel werd duidelijk dat we echt spectaculaire dieren konden zien van achter de schermen. We hebben letterlijk neushoorns kunnen voederen en zelfs aanraken, wat ze ook nog eens lekker vinden als je ze rond hun oor masseert. Ook bij de leeuwen hebben we zelfs de pasgeboren welpjes achter de schermen kunnen zien vanaf een metertje afstand. Ook bij de cheeta’s vertelde de verzorgers dat zij zelf ook in de kooien samen met de cheeta’s zelf gaan, omdat deze dieren totaal niet geïnteresseerd zijn in alles wat groter is dan hunzelf.
Maryanne’s hoogtepunt was denk ik een van haar grootste dromen: het voederen van de giraffes. Wat was dit ook weer een tof moment! Ze eten zo de aubergines uit je hand weg zonder enige problemen. Wat enorm tof om dit te mogen doen.
Ook een olifant en een groep chimpansees hebben we op een afstandje mogen voeren. Daarnaast toen we bij de zeldzame schoenbekooievaar (Shoebill) zijn verblijf aankwamen, gingen we gewoon de kooi in en konden we de schoenbekooievaar daadwerkelijk aanraken, wat stiekem toch wel een beetje spannend was. Niet alle Shoebills zijn even vriendelijk richting mensen (wat ik overigens ook vrij logisch vind), maar wij hadden geluk dat deze ons gewoon accepteerde! De verzorger gaf ook echt enorm veel inside information en extra toelichting over hoe gevaarlijk sommige dieren zijn. Echt een ervaring die we niet hadden willen missen!
Leeuw 
Cheeta 
Ik ben alweer vergeten hoe deze heette 
Totaal comfortabel bij de neushoorns 
Kriebels bij hun orgen geven 🙂 
Luipaard 
Leeuw 
Chimpansee 
Chimpansee 
Chimpansee 
Chimpanseeverblijf 
Voeren van giraffes 
Voeren van giraffes 
Voeren van olifant 
Olifant 
Shoebill / Schoenbekooievaar 
Beetje spannend maar… 
Beetje spannend maar…
The Haven, Jinja
Na de dierentuin nog even geluncht in Entebbe, waarna we vertrokken richting Jinja. De hoofdweg naar Jinja zit altijd muurvast met het verkeer, waardoor ons geadviseerd was om een andere weg te nemen. Zo gezegd zo gedaan, maar onze navigatie bleef ons sturen naar de hoofdweg. Op een gegeven moment waren we dus eigenlijk al te ver om de alternatieve route te nemen, maar er was nog een andere manier om daar te komen. Met mijn avontuurlijke instelling is dat natuurlijk geen vraag en was dat de enige oplossing. Google Maps had alleen niet op het kaartje staan dat een weg volledig was geblokkeerd (waarschijnlijk vanwege hoogwater in een riviertje), waardoor we uiteindelijk door de achterwijken van Kampala, door een andere rivier heen en een hoop extra tijd, eigenlijk niets aan tijd hadden gewonnen ten opzichte van de hoofdweg. Ondanks wat frustraties, schelden in de auto en 0,0 tijdwinst, stiekem toch wel weer een leuke ervaring om ‘Off the beaten track’ the zijn, haha!
Aangekomen bij de lodge The Haven, in Jinja, werden we helemaal happy. Wat een heerlijke hut hadden we daar gekregen. Fenomenaal uitzicht op een van de rapids op de Victoria Nijl (bron van de bekende Nijl), een heerlijk groot bed, mooie badkamer en een heerlijk terrasje voor je hut. Het eten was er ook zeer uitgebreid en lekker, om het nog maar niet over het verrukkelijke ontbijt te hebben.
De eerste dag waren we er dus laat in de middag, waarna we eigenlijk vooral hebben gerelaxed. De tweede dag hebben we eigenlijk ook vrij weinig gedaan – precies wat we wilden – beetje getafeltennist, gebadmintond, jeule de boule gespeeld en bij het zwembad gelegen. De enige actieve dag was namelijk de dag daarna, we gingen raften op de nijl! Daar had ik echt enorm veel zin in!
Onze kamer + uitzicht in Jinja!
Chillen in de hangmat
Privé raft op de bron van de Nijl
We werden de volgende ochtend opgehaald bij onze lodge door Nalubale Rafting – wat was ik blij dat we deze organisatie hebben gekozen – echt allemaal op en top geregeld! We bleken de enige twee te zijn die dag, dus hadden we een privé raft. Naast ons twee, hadden we twee gidsen (een in opleiding) op onze boot, twee cameramannen in kajaks, twee veiligheids kajaks en een man in de veiligheids raft. Een gigantisch team nog voor alleen ons tweeën, maar wel helemaal top geregeld. De Victoria Nijl heeft een aantal grade 5 rapids, wat vrijwel het meest extreme niveau is wat nog te doen is in een raft (vandaar dat ik zo graag wilde). Maryanne vond dat ergens wel een beetje heel erg spannend, maar wilde het eigenlijk alleen voor mij wel heel graag doen.
We hebben lang op de rivier instructies gehad hoe alles in zijn werk ging, maar het oefenen wat we moesten doen als we omvielen wilde Maryanne echt niet. Maryanne wilde onder geen voorwaarde omvallen (ik wel natuurlijk), dus we hebben Maryanne helemaal gerust gesteld dat we er alles aan gingen doen om dit te voorkomen. Ook was er bij de moeilijkste rapids de mogelijkheid dat Maryanne in de veiligheids raft zou gaan, zodat we allebei zouden krijgen wat we wilden. Toch ging alles vrij soepel en heeft Maryanne zelfs de grade 5 rapids allemaal mee kunnen doen! Super tof hoe heftig de rivier is op bepaalde stukken en dat we dit gewoon op een privé tochtje hebben kunnen ervaren!
Zo richting het einde van de tocht heeft Nalubale Rafting altijd de mogelijkheid om een stukje op een bodyboard te gaan, zodat je kan surfen op bepaalde plek waar een soort permanente golf is. Onze gids had al snel door dat ik wel een adrenaline junkie ben, en gaf aan dat we ook de grade 5 rapid daarvoor konden pakken op de bodyboard… ‘met de juiste instructies’ zou ik dat wel kunnen, zei hij. Dat laat ik me geen twee keer zeggen, dus zo gezegd zo gedaan. De gids zelf wilde dit ook heel graag doen, dus voor hem was dit zeker een win-win situatie. De rafts en de kajaks gingen vooruit, waarna wij achter bleven met alleen een klein bodyboard waarmee we het meest ruige stukje van de rapid in moesten springen vanaf de kant. Maryanne zat zenuwachtig in de boot verderop te kijken hoe ik dit zou moeten gaan overleven, terwijl ik, stiekem toch wel een beetje bang, aan de rand van de rapid stond. Na het aftellen sprong ik samen met de gids, allebei op een eigen bodyboard de rapid in. We moesten best heftig trappelen om op de juiste en ruige plek te komen en het was serieus best wel extreem hoe we over de ruige golven door deze rapid heen gingen. Bij de hoge golf moest ik het bord omlaag duwen zodat ik de golf in zou gaan, om te voorkomen dat ik achterover zou klappen. Maar na de 30 seconden ruige rivier was ik stiekem toch ook wel blij dat we weer in iets rustiger water kwamen – maar wat een extreem vette ervaring!!
Het golfje waar we later op de bodyboard in mochten gaan, stelde daarna eigenlijk niets meer voor, dus daar was ik al snel klaar mee. Zeker toen mijn knie tot twee keer toe open is gehaald aan een rots in het water daar. Maar daarna zouden we nog een keer een grade 5 rapid krijgen, en daar zouden we even extreem gek gaan doen! Maryanne ging toch eenmalig in een safety raft, waarna ik in de andere raft voorop moest gaan zitten, op de rand van de raft, met de twee gidsen helemaal achterin. Ook weer een bizarre situatie, waarbij ik letterlijk een meter of 4 de lucht in werd gelanceerd aan de voorkant van de raft, maar wat was dit ook weer een geniale actie van de gidsen, die het alleen maar geweldig vonden dat ze zo met mijn leven konden spelen.
Die laatste rapid was ook het einde van de tocht, wat zeker een memorabele trip was in onze tijd hier in Uganda. Ik heb alle extreme dingen op dit water kunnen doen, en Maryanne heeft een grote angst overwonnen op deze ruige rivier!
Let’s go! 
Wildlife langs de Nijl 
De eerste rapid is altijd spannend 🙂 
Een flinke drop! 
Flinke rapid 
Daar gaan we op een bodyboard… 
Door de rapids! 
De guide 
Hoogtepuntje!!
Laatste paar dagen in Kampala
Na het laatste prima avondje in Jinja zijn we natuurlijk nog een paar dagen naar Kampala geweest voor wat inkopen, onderhoud aan de auto, hebben we nog lekker westers kunnen eten, voordat we weer konden vertrekken richting Kisoro.
Ondertussen was de COVID19 ellende behoorlijk uitgelopen in een bak ellende, maar hebben we in ieder geval nog net even een mooi weekje in Uganda kunnen ervaren. Een mooie herinnering in onze soms wat hectische tijd hier in Uganda.
Hopelijk kunnen we in Mei nog, zoals gepland, naar Nederland komen om daar van onze volgende vakantie te kunnen genieten, dat maal zonder laptop of telefoon zodat we echt 100% kunnen genieten van de rust! Hopelijk tot snel dus!
Op de terugweg bij Nyore Hillside was er nog een mega schattige puppy! 
En terug bij de lodge konden we gelijk onze nieuwe badminton set proberen!
Één reactie
Heerlijk dat jullie nog even een paar dagen hebben kunnen genieten, en wat een avonturen weer!
Hoop echt dat het jullie gaat lukken om in mei naar nederland te komen.
Tot die tijd: hou jullie haaks, heel veel lieve groeten uit Belfeld.
Zorg goed voor elkaar!
Wil en Jos