Van negatief naar positief

Inmiddels zijn jullie gewend om een hele hoop positieve verhalen te lezen, maar een week geleden is er toch iets opmerkelijks gebeurd, een situatie die ik zeker niet als positief kan bestempelen, maar uiteindelijk wel weer een bijzondere ervaring was.

Vorige week dinsdagavond had ik na een goed avondje met veel drank en gezelligheid namelijk een zeer onverwachte situatie waar ik zeker niet op zat te wachten. Rond 6 uur in de ochtend ben ik naar bed gegaan en werd ik gevolgd door mijn couchsurfing host. Het leek hem wel een leuk idee om mij goed te masseren en verder te vermaken… uiteraard leek mij dit een wat minder goed idee en dat heb ik hem dat voordat er daadwerkelijk iets kon gebeuren ook netjes uitgelegd. Helaas, wellicht mede door de drank, drong dit niet zo goed door tot deze beste man. Het was gelukt om hem een keer uit de kamer te krijgen op een normale manier, echter toen de beste man terug kwam, heb ik mijn spullen gepakt en ben ik zonder slaap, om 7 uur in de ochtend opgestapt richting het busstation…

Bittere nasmaak op een gezellig weekje
Dat dit moest gebeuren, en op deze manier, is natuurlijk extreem jammer. Zeker wetende dat de dagen ervoor ik daadwerkelijk een vriendschap had opgebouwd met deze beste man. De zondagavond ervoor nog samen lasagna gemaakt en een drankje gedronken en maandag een super gezellig dagje gehad bij de watervallen van Petrohue en het dorpje Puerto Varas en op de dag dat het gebeurde een enigszins saaie, maar relaxte dag gehad in het dorpje Frutillar.

Voornamelijk de maandag was erg tof, het national park van Petrohue is heerlijk om een beetje in rond te wandelen. Helaas was het beste viewpoint op de watervallen afgesloten en daardoor was het natinal park gratis. Toch kon je van een afstandje de watervallen zien en kon je natuurlijk gewoon een beetje vertoeven in de omgeving. Na het national park zijn we doorgegaan naar het meer van Petrohue, waar we helaas enorm veel last hadden van grote vliegende insecten; een soort bijen die lekker irritant om je heen vliegen. Volgens mij steken ze niet, maar als ze op je gaan zitten, geeft het een korte maar stevige pijn. Snel dus terug gegaan naar Puerto Varas waar we een heel tof museum met troep hebben bekeken en daarna een lokaal biertje hebben gedronken en een verrukkelijke sandwich hebben gegeten. In de avond nog een lekker drankje gedronken bij een meid die jarig was en me uitnodigde voor haar verjaardag de vrijdag erop, die dus helaas niet meer door is gegaan voor mij.

Die dinsdag in Frutillar een beetje langs het strand gewandeld en ´s avonds bij een vriend van hem een speciaal drankje ´Melvin´ gedronken. Melvin is letterlijk een MELoen, opengemaakt en gevuld met VINo (wijn). Normaal gesproken doe je hier ijsblokjes bij, maar wij deden dit met ananasijs wat we nog over hadden; een heerlijk drankje die ik in Nederland zeker nog een keer ga proberen. Jammer genoeg was dit de laatste positieve ervaring met het couchsurfen en is het erg jammer dat ik na 5 en een halve nacht uit het niets mijn spullen een halve dag te vroeg heb gepakt om weg te gaan.

Nog meer problemen
Buiten het niet hebben geslapen is het natuurlijk lastig om zonder enige voorbereiding naar een nieuwe plek te gaan. Het eiland Chiloe had ik totaal geen trek meer in, omdat ik dan weer via Puerto Montt terug zou moeten. Dus was mijn hoop dat er een bus zou zijn naar Bariloche. Aangekomen op het busstation waren echter alle maatschappijen die open waren, compleet volgeboekt voor diezelfde dag. Om 08.30 zou er nog een andere maatschappij naar Bariloche rijden, maar de kans dat hun kantoortje open zou gaan, en er plek zou zijn was minimaal. Om 08.00 gingen ze echter open en bleek dat er nog zat plek was. Ik kon dus in ieder geval naar de volgende bestemming en mijn reis vervolgen!

Na wat korte, door de twee grensposten onderbroken, dutjes was ik in het begin van de middag in Bariloche. Gelukkig heb ik een Lonely Planet want op het busstation was geen goede wifi. Echter bleek toen ik aankwam bij het eerste hostel van de Lonely Planet dat ongeveer heel Bariloche volgeboekt was… het leek erop dat het een totale rukdag zou gaan worden. Na echter 5 hostels te hebben gecheckt en een aantal uur te hebben gespendeerd in het vinden van een hostel, lukte het dan toch om op een wat minder ideale plek in Bariloche in een prima hostel te zitten; mijn saaie dag kon eindelijk weer positief door gaan!

Nieuwe gezelligheid
Diezelfde avond nog met een drietal duitsers en een gezellige zwitserse een drankje gedaan in het hostel en met een van de duitsers en de zwitserse vervolgens mee kunnen eten. Zij gingen namelijk een vrij pittige pasta maken, die uiteindelijk toch wel erg lekker was! Helaas vertrokken zij de volgende dag alweer naar hun volgende bestemming, dus was ik de dag daarna weer even aan mezelf overgelaten.
Uiteraard is dat helemaal geen probleem, want dat soort situaties zijn vrij gebruikelijk als backpacker komen altijd goed. Helaas is Bariloche belachelijk duur en zit een normale excursie er voor mijn budget niet in. Toch was er een enigszins goedkope optie om een fiets te huren en rond het meer Lago Moreno; een mooie route waar ik al wat andere fietsers tegenkwam, waaronder een Nederlander Thomas, waar ik de route mee ben vervolgd. De omgeving van Bariloche is prachtig en dit resulteerde tijdens de fietstoch al in prachtige plaatjes. Natuurlijk ben ik altijd heerlijk eigenwijs en wil ik altijd van de toeristische routes afwijken, wat er met het fietsen in resulteerde dat we een prachtig strandje hadden gevonden wat we volledig voor onszelf hadden.

Na het fietsen wilde ik Cerro Campanario gaan bekijken; een van de mooiste uitzichtpunten van Bariloche. Thomas had al een uitzichtpunt gehad, dus ben ik deze heuvel gaan beklimmen met een drietal engelse gasten die ik aan de voet van de heuvel was tegengekomen. Een super gezellige groep die nog wat werd uitgebreid met mensen die we halverwege tegenkwamen. De heuvel kon je met een kabellift omhoog doen, maar voor mij was het interessanter om dit te hiken (buiten het feit dat de kabellift belachelijk duur was). Bovenaan de heuvel werd je daadwerkelijk sprakeloos van het prachtige uitzicht. Ditmaal was het erg gelukkig dat dit een vrij toeristische plek was, want ik heb met dit geweldige uitzicht een heerlijk pilsje naar binnen kunnen werken. Na misschien wel een uur te hebben genoten van het uitzicht, waren we in plaats van het half uur hiken naar boven, in denk ik nog geen 5 minuten beneden omdat we er een wedstrijd van maakten om via de verschillende routes als eerste beneden te zijn.

Na deze slopende dag ben ik samen met Thomas uit eten gegaan bij een gezellig restaurantje. Helaas waren we enorm vroeg in Bariloche dat daadwerkelijk feesten niet echt een optie was. Daarom terug gegaan naar het hostel om daar nog maar een biertje te drinken; dit werd echter een barretje recht tegenover ons hostel, waar we muziek vandaan hoorde komen. Aangekomen in het barretje bleek het een beetje een alternatief, hippie, heksenbarretje te zijn met een stelletje van twee hippies die live aan het optreden waren. Een super grappige, maar wel bijzondere en toffe ervaring om de avond en de heerlijke dag in Bariloche (enigszins vroeg) mee af te sluiten.

Van magische rust naar een tikkeltje stress
Op vrijdag ging ik naar een plek die me is aangeraden door Marina uit Cordoba; national park Los Arrayanes. Dit national park ligt bij het plaatsje Villa la Angostura, op iets meer dan een uur rijden van Bariloche.

In de ochtend eerst een busticket naar Villa la Angostura geboekt om vervolgens tevens mijn volgende bestemming te boeken; Puerto Madryn. Bariloche is namelijk een prachtige omgeving, maar tevens enorm duur. Drie nachten is daarom ook wel voldoende om de betaalbare en niet te missen activiteiten te doen. In Villa la Angostura gelijk ook mijn busrit terug geboekt om 17.00 naar Bariloche. Dit betekende dat ik vanaf dat moment (ca. 11.00) ongeveer 6 uur had in het national park.

Volgens mij ben ik perongeluk langs de entree van het national park gelopen, aangezien ik nergens een entree heb hoeven betalen, maar dit zal uiteindelijk ook maar een klein bedrag zijn geweest. Op het begin in een heerlijk stevig maar voor mij ontspannen tempo begonnen aan mijn hike. Al snel bleek dat dit een magische dag ging worden; gemiddeld ongeveer 50 meter hoge bomen welke af en toe een kader van het uitzicht op de omliggende meren geeft. Dit terwijl je verschillende vogels hoort fluiten en helemaal tot rust kan komen in deze prachtige omgeving. Een paar hoogtepunten waren toch wel een tweetal prachtige viewpoints op de omliggende meren, waarvan ik bij een van de twee heerlijk in mijn eentje was.
Het grootste deel van de hike was verder door het bos, wat niet extreem bijzonder was, maar wel rustgevend. Af en toe kwamen er wat mountainbikers voorbij en liep ik wat andere mensen voorbij. Want uiteindelijk was het toch een flink stuk lopen… ongeveer 25-30 kilometer! Dat in combinatie met mijn 6 uur tijdspan, was het toch wel enigszins spannend om mijn bus terug te halen.

Uiteindelijk tot het eindpunt van het park gekomen met nog ongeveer 3 uur over op de klok; precies op de helft. Daar heb ik toch echt moeten toegeven aan iets wat ik eigenlijk niet wilde; ze hadden een namelijk een kiosk, echter verkochten ze qua bier alleen maar Heineken… Het moment was te goed voor een biertje en heb hier dan ook maar gewoon aan toegegeven.
De terugweg was grotendeels hetzelfde pad, tot en met de laatste paar kilometer; daar ben ik natuurlijk weer langs een bordje gelopen ´No Pasar!´, met een plaatje van vallende stenen… uiteraard was mijn spaans niet voldoende om dit te begrijpen en leek me dit een mooie route om te eindigen. Al vrij snel bleek duidelijk dat dit bordje er niet voor niets stond. Delen van de klif hadden een groot deel van een houten wandelpad verwoest en er waren bomen naar beneden gevallen die de weg vrijwel onmogelijk toegankelijk maakten. Met een flexibele en avontuurlijke instelling is dit voor superos natuurlijk helemaal geen probleem en het was misscchien nog wel een van de meest toffe stukjes van het park, gezien de klif, flora en uitzicht op het meer.

Vanaf het national park, net als op de heenweg een stukje gelift naar het busstation om vervolgens zelfs nog te vroeg in Villa la Angostura te zijn. Heb daar dus nog een lekker ijsje kunnen eten voordat ik terug reed naar Bariloche.
In de avond nog lekker wezen stappen met onder andere een meid die ik nog uit Mendoza kende.

Loze dag voor het reizen
Afgelopen zaterdag was een beetje een rukdag in Bariloche. Om 18.00 had ik een nachtbus naar Puerto Madryn en het was een belachelijk warme dag. Ik was naar het deel Cathedral gegaan op aanraden van het hostel, maar dit bleek alleen een goede plek te zijn als je een volle dag had. Gezien mijn staat die dag na een avondje goed stappen, was dit dus geen goed idee. Wel een goede pizza gegeten welke goed hielp qua uitbrakken om vervolgens een stukje van een mountainbike race te zien.

De busrit begon echter wel perfect. Het was een luxe bus waar ik helemaal boven- en voorin zat. Een panorama view terwijl de bus Bariloche uit reed; de perfecte manier om het merengebied uit te rijden. En dat in een luxe stoel, maaltijd inclusief en een gezellige Colombiaanse vrouw naast me. Na een tijdje te hebben genoten van de omgeving, heb ik vervolgens in de nacht heerlijk mijn slaap kunnen inhalen en was de busrit in no time voorbij.

Zeediertjes ontdekken!
Puerto Madryn staat bekend om het bekijken van pinguins, zeeleeuwen, zeeolifanten, dolfijnen, orca´s en walvissen. Het seizoen van de walvissen is helaas niet op het moment dat ik er ben; en de orca´s zijn zeldzaam om te zien. Maar er zijn genoeg unieke ervaringen op deze locatie wat een bezoekje de moeite zeker waard maakt. Voor de eerste dag direct een bijzondere excursie geboekt; snorkelen met zeeleeuwen! Ik was in de ochtend in Puerto Madryn aangekomen en om 18.00 zou ik snorkelen. ´s Middags heb ik een beetje rondgelopen over het strand met een meid Lucia uit Buenos Aires die ook op vakantie was. Met gebrekkig spaans van mij en gebrekkig engels van haar toch een gezellig middagje gehad voordat ik mezelf kon klaarmaken voor het snorkelen met de zeeleeuwen.

Het snorkelen was met wilde zeeleeuwen, dus het is altijd maar afwachten of ze daadwerkelijk komen. Ze geven de zeeleeuwen geen eten, dus we zijn echt volledig afhankelijk van de nieuwsgierigheid van de vrouwelijke zeeleeuwen. De mannelijke zeeleeuwen houden ze ook nog wel eens tegen, maar gelukkig had ik het geluk dat er ongeveer 5-6 verschillende zeeleeuwen bij ons op bezoek kwamen 🙂 Er komen wel eens grotere groepen, maar ondanks dat was het al een geweldige ervaring met deze wilde beestjes.

´s Avonds had Lucia een groot stuk vlees gekocht om in het hostel klaar te maken. We hebben deze in de oven ongeveer een half uur laten bakken en dit was daadwerkelijk een van de meest lekkere stukken vlees die ik tot nu toe op heb. Dit was tevens een goede basis om met een vijftal Argentijnen in de avond op stap te gaan en even een goed avondje door te halen!

Na vier uur in de ochtend was ik terug, wat toch wel enigszins optimistisch was omdat ik om zeven uur er alweer uit moest voor mijn volgende excursie. Gelukkig waren er twee Argentijnse meiden die dezelfde excursie gingen doen, dus was ik in ieder geval niet de enige die verrot was haha! Ondanks dat ik ongeveer drie uur had om te slapen, ging dit niet helemaal lukken; er sliep namelijk een ´zeeleeuw´ in onze kamer die de hele nacht heeft liggen zagen.

Nog meer zeediertjes ontdekken!
Maar goed; een avondje met weinig slaap ben ik inmiddels ook al aan gewend en ik kon wat slaap inhalen omdat er een flinke busrit bij de excursie zat inbegrepen. De eerste stop was in Punta Delfin waar we op de boot stapten om de kleinste dolfijnen van de wereld te gaan spotten. Ook dit zijn wederom wilde dieren, waar we wederom volledig afhankelijk zijn van deze toffe diertjes. Na ruim een half uur niets te hebben gezien begon de moed een beetje in mijn schoenen te zakken, maar opeens waren we blijkbaar op de juiste plek en zagen we al snel de eerste dolfijn! Opmerkelijk genoeg was het er maar één, waar ze normaal gesproken altijd in groepen zijn. Na ongeveer 5 of 10 minuten hadden we zijn vriendjes gelukkig ook gevonden en hebben we kunnen genieten van deze prachtige beesten. Zo avontuurlijk als ik altijd ben, probeer ik altijd het beste ergens uit te halen. Een van onze gidsen heeft me hierbij geholpen en uitgelegd wat ik moest doen; met mijn voeten achter het bankje klemmen en mijn lichaam over de boot laten hangen… dit leverde mij een adembenemend moment op, waar ik vier dolfijnen op nog geen halve meter van me af kon zien die meezwommen langs de boot. Werkelijk een prachtig moment die ik helaas voor jullie niet echt goed op foto heb kunnen vastleggen, maar wel voor altijd vast heb gelegd in mijn geheugen!

De tweede en laatste stop was op een andere ongelofelijke bestemming; Punta Tombo. Deze bestemming heeft tussen september en april een belachelijk grote populatie, namelijk bijna een miljoen pinguins! En het meest bizarre, is dat je hier gewoon tussendoor kan lopen. Op een gegeven moment ben je daadwerkelijk omgeven door pinguins en kan je geen kant op kijken zonder een groep pinguins te zien. De hele route is ongeveer 1,5 uur lopen en je kijkt je ogen echt uit. Wat een heerlijke dag en een bijzondere ervaring!

Famous Dutch?!
Nadat ik ongeveer op ieder moment dat we in de bus zaten heb geslapen, heb ik gelukkig wat energie kunnen bijpompen op ´s avonds een hoop gezelligheid in het hostel te kunnen meemaken. Opmerkelijk genoeg was er een groep argentijnen aangekomen diezelfde dag die mij allemaal al kende van de verhalen van de nacht ervoor… In ieder geval een goede intro om direct in contact te komen met de nieuwe groep mensen in het hostel, wat overigens bijna allemaal Argentijnen waren die ook nog eens engels konden – ideaal! Diezelfde avond hebben de Argentijnen een asado gemaakt, een barbeque met veel verschillende soorten vlees. Dit in combinatie met een hele hoop bier en wijn was het een bijzonder gezellige avond tot een uur of drie ´s nachts, om mijn tijd in Puerto Madryn mooi af te sluiten – de volgende dag ging ik mijn reis namelijk alweer voortzetten.

Puerto Madryn, was namelijk net als Bariloche een belachelijk dure bestemming (net als de komende bestemmingen in Patagonie), waardoor ik probeer de hoogtepunten te zien en rap door te reizen. Mijn budget is namelijk niet oneindig en ik heb nog een flinke reis te gaan. Diezelfde nacht een paar keer wakker geworden door kramp in mijn kuiten – een teken van teveel zuipen en te weinig water drinken. Ondanks de kramp blijf ik altijd gewoon lekker liggen en lig ik altijd te kramperen tot het over is…

Luxe bussen
Deze belachelijk lange blog (excuses daarvoor – ik was een beetje laat met mijn blog), zit ik te typen in wederom een lekkere luxe bus, onderweg naar El Calafate, vrij ver zuidelijk in Patagonie. Ik heb geen idee wanneer ik deze blog kan uploaden, maar ik hoop zo spoedig mogelijk.

Dit is wel daadwerkelijk een van de meest luxe bussen waar ik tot nu toe in heb gezeten, met leren stoelen en al snel een zeer goede maaltijd. Opmerkelijk genoeg moest ik wel mijn schoenen aanhouden, maar dit heb ik – zo eigenwijs al ik ben – opgelost door een kleedje over mijn benen heen te leggen en toch gewoon lekker mijn schoentjes uit te laten zonder dat ze het kunnen zien. Wat ik na El Calafate ga doen staat nog niet helemaal vast, maar ik heb nog een paar weekjes in Patagonie voordat ik naar het noorden van Argentinie of Chili wil vliegen.

Het is nu dinsdag rond 21.00 en het begint nu langzaam donker te worden en het wordt tijd dat ik mijn oogjes dicht ga doen om mijn slaap van de afgelopen dagen in te halen. De blog begon met een bijzondere en minder toffe ervaring, maar zoals jullie hebben kunnen lezen is dit enkel een ervaring geweest en ben ik inmiddels alweer kneiter hard aan het genieten! Wat er allemaal in El Calafate voor spannends gaat gebeuren lezen jullie in mijn volgende blog!