Het Onderschatte Paraguay

Het is weer tijd voor een ongecontroleerde lange blog vol spelfouten. Op facebook had ik het al vermeld, maar als ik soms stukjes van mijn vorige blogs teruglees vind ik toch wel behoorlijk amateuristische spelfouten, maar gelukkig is het nog wel te begrijpen… Dit keer krijgen jullie een blog vanuit een bestemming die eigenlijk niet eens op mijn to-do-list stond; Paraguay!

Itaipu Dam
Mijn vorige blog eindigde in Brazilie, waar ik nog één dag te vertoeven had voordat ik Paraguay in zou gaan. Deze dag heb ik samen met een belg en een duitser volgemaakt bij de Itaipu Dam. De Itaipu Dam levert het meeste energie op van alle dammen welke zijn gerealiseerd over de wereld. Het is weliswaar niet de grootste, maar door de enorme waterkracht levert deze meer op dan de grootste dam ergens in China. We hebben de dam van ongeveer 8 kilometer verkend met behulp van een heerlijk toeristische bus waar we op verschillende punten rondom de dam uitleg kregen en uiteraard aangevuld met een hele hoop kansloze feitjes. Wel echt een heel bijzonder en groot bouwwerk, wat 80% van de Paraguayaanse energie en 5% van de Braziliaanse energie opwekt.

Grenscontrole
Na een hulahoep show van een franse backpacker hebben we ´s avonds lekker westers een Wrap laten bezorgen… ja.. bezorgen bij het hostel, lekker goedkoop en simpel. Een prima voorbereiding voordat ik met de duitser richting Paraguay zou gaan.

Rond middernacht zijn we naar de busterminal gegaan om vervolgens in een mega luxe bus in te stappen voor een busrit van ruim 6 uur voor ongeveer 10 euro. De stoelen konden bijna horizontaal, maar zoals gebruikelijk zijn ze hier helaas niet ingespeeld op mensen boven de 1.65 m, dus kom ik op de een of andere manier altijd in de problemen met mijn 1.95 m. Maar met een beetje creatief liggen heb ik uiteindelijk toch ruim 5 uur heerlijk geslapen nadat we de grens waren overgestoken. Deze grenscontrole was overigens de snelste en meest kansloze die ik tot nu toe heb gehad in mijn leven. Bij Brazilie uit ontbrak een formulier die ik blijkbaar had moeten invullen bij inkomst, maar uiteindelijk mocht ik toch gewoon door. Bij Paraguay in niets ingevuld, niet gecontroleerd maar gewoon een stempel gekregen. In totaal nog geen minuut bij de grenscontroles geweest…

Toen we waren aangekomen in Asuncion moest maar eens blijken of er in Paraguay daadwerkelijk niets te doen zou zijn, of dat het fabels zijn. Allereerst waren we aangekomen bij Nomada hostel, gerund door een fransman en een deense, een behulpzaam koppel wat ervoor zorgt dat je echt een perfecte uitvalsbasis in Asuncion hebt. Helaas, of misschien ook wel niet helaas, deed het wifi in Asucion het niet door een storm. Heerlijk om eens een aantal dagen zonder wifi te zijn, maar wel lastig als je Lonely Planet weinig vertelt over Paraguay en je je volgende trip een beetje wil plannen. Het is echt opmerkelijk hoeveel je tegenwoordig afhankelijk bent van wifi, zelfs als je aan het reizen bent.

Asuncion, de stad met een verhaal!
De eerste dag een beetje rondgewandeld door de stad, een bizarre stad welke deels verlaten lijkt. De stad heeft bizar mooie architectuur, afgewisseld met de meest afschuwelijke simpele bouwwerken. Maar alles heeft een reden, er is namelijk een moderner deel waar alle jongeren heen zijn gegaan, maar deze jongeren willen hun ouderlijk huis in de oude stad niet verlaten, waardoor het deels verlaten, verrot en verouderd is.
Wat tevens opmerkelijk is, is dat er rondom de stad, nabij prachtige overheidsgebouwen, een soort sloppenwijk aan het ontstaan is. Na wat onderzoek blijkt dat een groot deel van de stad officieel niet bestaat; het deel lang de rivier. Langs de rivier zijn enorm veel huizen gebouwd en straten gecreerd welke niet door de overheid zijn erkend. De oorzaak hiervan is dat de rivier door de verschillende waterstand jaarlijks de huizen en straten onder water zet. Mede door deze gebeurtenis verhuizen mensen jaarlijks naar de stad om in deze sloppenwijken te wonen tot het water weer is gezakt. Het meest bizarre is dat deze mensen een normaal leven hebben, een auto, werk, televisie, mobieltjes e.d., maar jaarlijks moeten terugkeren naar een sloppenwijk vanwege de waterstand. Het doet ook zeker afbreuk aan de stad, ondanks dat het totaal geen onveilig gevoel geeft.

Warm Heart of South America
De eerste dag geeindigd in het hostel, waar ik in slaap was gevallen voordat we wilden gaan slapen. Eigenlijk wel weer lekker om eens goed te slapen, waarna we bij het hostel heerlijk konden ontbijten.

De tweede dag was het plan om naar Chacoi, aan de andere kant van de rivier te gaan om een beetje rond te slenteren en een panorama view op de stad te hebben. De boottour erheen was al een uitdaging met de meest krakkemikkige boot die ik ooit heb gezien. Toch was het meer dan de moeite waard en was de boottrip van 50 cent op zichzelf al de moeite waard! Chacoi zelf was ook grotendeels ondergelopen door de rivier, waardoor we met een uurtje ook wel alles hadden gezien wat we konden zien.
Vervolgens hebben we heerlijk gelunched bij een restaurant genaamd Bolsi, waarna we naar een heuvel zijn gegaan met de bus om een prachtige panoramisch uitzicht te hebben op de gehele omgeving.

´s Avonds eens goed wezen stappen, in een paar bizarre tentjes. Van dansen op rockmuziek met videoclips naar een lege bar met gezelligheid, om vervolgens te eindigen in een overvolle lokale bar. En dat alles lopend door een onbekende stad midden in de nacht zonder een moment onveilig te voelen. Asuncion voelt echt als een veilige en prettige stad om een paar dagen te vertoeven! Zeker wetende dat Paraguay amper oorlogen kent en dat men in de sloppenwijken toch gewoon vrolijk zijn en genieten van ieder moment, heb ik een beetje het gevoel bij wat ik in Malawi ook heb gezien, the warm heart of Africa, maar dan de warm heart of Southern America.

Van teleurstelling tot uitdaging
De laatste volle dag in Asuncion wilde ik samen met een fransman en de duitser naar een private sports club aan de andere kant van het water. Het schijnt dat ze een groot buitenzwembad hadden waar je voor een klein bedrag gebruikt van mocht maken. Eenmaal bij de pont aangekomen bleek echter dat dit niet meer zo was, dus was het een enorme teleurstelling dat we niet lekker konden zwemmen die dag. Het was enorm warm en het zag er naar uit dat de dag in een enorme teleurstelling ging eindigen. Maar optimist Van Dijk wilde wel erg graag zwemmen en had het geniale idee om bij luxe hotels te vragen om gebruik te maken van een zwembad op een dakterras. Na bij twee hotels een afwijziging te hebben gehad bij de receptie, zijn we bij de derde direct naar de lift doorgelopen en naar het terras gelopen. Helaas waren ze iets te scherp bij dit hotel, dus ook dit leek in een teleurstelling te gaan eindigen. De laatste hoop was een ander hotel, waar we het anders gingen aanpakken; ´hebben jullie toevallig een terras waar we een biertje mogen drinken?´. Het was natuurlijk héél toevallig dat er bij dat terras een zwembad zat. Door de manier waarop we het vroegen dacht de beste man bij de receptie volgens mij dat we in het 4 sterren hotel sliepen en vertelde ons netjes dat we bij de bar beneden bier konden kopen en dit bij het terras mochten nuttigen. Na een verrukelijk biertje met uitzicht, een duik in het zwembad en lekker relaxen op een ligstoel, zijn we aan het einde van de dag de beste man netjes gaan bedanken. Dat was volgens mij, aan zijn gezicht te zien, ook het moment dat hij zich bewust werd dat wij niet in het hotel sliepen en eigenlijk niets te zoeken hadden bij het zwembad. Eind goed al goed, ze hebben wel wat verdiend aan de dure biertjes die we hebben gekocht!

Nieuw avontuur
Op de terugweg van het zwemavontuur hoorden we al her en der wat muziek op de straat. Er waren diverse straten afgesloten voor de zogenaamde Senti el Centir, diverse podia en bandjes door de stad heen. Een perfecte gezellige manier om de tijd in Asuncion af te sluiten om de dag daarna met de bus naar het volgende avontuur te gaan in de 2e grootste stad in Paraguay; Encarnacion!

Het avontuur in Encarnacion begon in de busrit, de eerste keer dat ik echt alleen naar een andere stad ging, aangezien ik de vorige keren altijd met andere backpackers was. Een 8 uur durende rit in een oude bus zonder airco of muziek, gaf mij het perfecte moment om eens volop over het leven te filosoferen. Ik heb in tijden niet zoveel nagedacht over wat ik met m´n leven wil, wat er allemaal is gebeurd en wat me te wachten staat. Uiteindelijk kan ik eruit concluderen dat ik nog steeds niet weet, en niet wil weten wat me allemaal te wachten staat. Laat het leven maar lekker spontaan blijven en we zien allemaal wel wat er gebeurd!

Heilige Maria
In Encarnacion moest ik eerst even een wifi punt zien te vinden voordat ik wist waar ik zou slapen, aangezien ik weer lekker weinig aan m´n voorbereidingen had gedaan. Uiteindelijk terecht gekomen in een prima hostel waar ik weer leuke nieuwe mensen heb ontmoet.

Samen met een nederlands stelletje ben ik de volgende dag naar een pelgrimtocht geweest. 8 december is na wat googleonderzoek de onbevlekte ontvangenis van Maria en dat wordt in Paraguay als een feestdag gevierd. De tocht van de pelgrimtocht waren ze even vergeten, dus iedereen was gewoon naar met de auto of openbaar vervoer naar het eindpunt gegaan. Het wandelingetje die wij hadden gemaakt was dus iets uitgebreider dan de mensen hier daadwerkelijk doen.
Eenmaal aangekomen waren er wel echt bizar veel mensen die allemaal kwamen om gunsten te vragen aan de heilige maagd. Een bijzondere plek met zoveel mensen, wat meer iets weg had van een druk attractiepark dan een heilige gebeurtenis.

Zon, rivier, strand – Benauwd, regen, hostel
´s Middags zijn we in de hitte heerlijk aan het strand aan de rivier wezen liggen omdat het zo bloedverziekend heet was. Wel heerlijk om eindelijk eens in natuurlijk water te zwemmen en te genieten van het zonnetje. Inmiddels waren er ook al een fransman en een mexicaanse meid aangesloten, waarmee ik naast het bekijken van de zonsondergang ook heerlijk heb gegeten bij een Belgische Frietzaak… ja, een Belgische Frietzaak. Heerlijke vlaamse frietjes met een perfecte burger.

De dag daarna (gisteren) was het plan om samen met het nederlandse stelletje naar een theefabriek te gaan om vervolgens te eindigen bij jezuïten ruïnes.
De theefabriek leek in eerste instantie een beetje simpel en klein, maar de rondleiding was uiteindelijk echt heel tof en hebben heel veel geleerd van de gebruiken in Paraguay. Opmerkelijk was dat we de rondleiding in spaans of duits konden krijgen, wel fijn, want in spaans hadden we waarschijnlijk niets begrepen, maar in het duits ging het prima! Ze drinken hier Mate of Terere. In beide situaties wordt er een beetje water in een beker met kruiden geschonken en drink je het water in een keer op. Bij Mate is het warm water, en bij Terere wordt het een soort ijsthee. Voor beide gebruiken ze een grote thermoskan waar ze de hele dag mee rond lopen, het wordt beide de hele dag door gedronken. De manier van produceren en verpakken ga ik niet in deze blog vertellen, want dit verhaal is al veels te lang!

De hele dag was het al vies benauwd en bewolkt en de regen barstte aan het einde van onze rondleiding in de fabriek compleet los. De ruïnes hebben we dan ook een dagje opgeschoven en hebben gisteren verder weinig gedaan.

Chill & go!
Vandaag is het weer redelijk bewolkt en het plan is om het einde van de dag de ruïnes te bezoeken aangezien er ook een lichtshow is als het donker wordt. Een mooi moment om eerst eens dit blogje te schrijven en een lekker rustig dagje te hebben.

Morgen is het plan om weer verder te gaan en weer terug te gaan naar Argentinie en mijn reis richting het zuiden te vervolgen. Het zal wel weer even wennen zijn aan het weer wat duurdere land, met vervelende koersen en lange reizen, maar ik heb er wel weer zin in!

Tot de volgende keer maar weer 🙂