Tot nu toe heb ik natuurlijk vooral geschreven over hoe onze ervaringen hier waren, wat ons werk inhoud en met wie we allemaal mogen werken hier. Toch hebben wij ondanks onze 168 uur durende werkweek wel wat momenten tussendoor dat we iets voor onszelf kunnen doen!

Zondag!
Wij proberen op zondagen zo min mogelijk te doen. We zijn in principe altijd bereikbaar en maken ook iedere avond een rondje in het restaurant, maar zondag proberen we zo min mogelijk gehannes te hebben. Nu ik dit aan het schrijven ben, besef ik me overigens dat het verhaal nu al niet helemaal klopt, want vandaag is 1 December… de eerste van de maand betalen we altijd salarissen uit (cash – persoon voor persoon), dus daar hebben we vanochtend ook een goede ochtend aan besteed.

Ook zijn er altijd nog altijd van die pannenkoeken die ons op zondag bellen voor beschikbaarheid, maar dat is gelukkig maar mondjesmaat.

Dit zorgt er dus mooi voor, dat we op zondag eigenlijk vrij weinig kunnen doen! Vanmiddag hebben we dan ook Beverbende gespeeld met een gast en iemand van het personeel. Soms kijken we Netflix op de laptop, gelukkig hebben we een laptop, want vast stroom is er natuurlijk niet overdag. Meestal kunnen we vooral genieten van het mooie uitzicht, meestal nemen we op zondag wel een duikje in het meer of pakken we een SUP (Stand up paddleboard) om even tot rust te komen op het meer. Al deze activiteiten kunnen we natuurlijk ook op willekeurige momenten door de weeks ondernemen, maar dat proberen we zoveel mogelijk te doen wanneer er geen gasten zijn.

Avondjes bankhangen
Meestal zijn we tot ongeveer half 9 in het restaurant te vinden om met alle gasten bij te kletsen. Daarna gaan we naar de kamer en kunnen we zelfs ons avondeten nuttigen. Een enkele keer eten we in het restaurant, als we alles een beetje in de gaten willen houden of als het redelijk rustig is (zodat het restaurant nog iets voller lijkt). Maar als we dan eenmaal hebben gegeten, kunnen we over het algemeen lekker relaxen in de kamer!

We hebben sinds een maandje de satellietschotel weer gerepareerd waardoor we BVN kunnen kijken. Helaas, door het twee uur tijdverschil hebben we wel vooral het Belgische nieuws op de momenten dat we tv kunnen kijken. Maar ook een filmpje op Netflix, of een van de vele die op onze laptop staan, kan de rest van onze avond goed vullen.

Het leuke van het bankhangen is dat onze droppies Max en Jackie vaak komen kroelen in de avond en bij ons komen liggen. Jackie houdt het meestal ca. 30 minuten vol en wil daarna weer naar buiten, maar Max die ligt de hele avond bij ons te maffen en vind het heerlijk als we af en toe met hem kroelen!

Ochtendwandeling
Misschien niet iedere dag geheel vrijwillig, maar om de dag lopen we met de hondjes een ochtendwandeling. De ene dag Maryanne, de andere dag ik. Het is een heerlijke omgeving en je kan toch even je gedachte op nul zetten. Zoals in eerdere blogs genoemd is het soms een beetje irritant dat we gestalkt worden door kinderen, maar het is toch weer even een half uur tot een uur geen vragen van mensen bij de lodge. Het uitzicht boven op de heuvel is altijd fenomenaal en door de diverse bewolking is het uitzicht iedere dag toch weer anders.

Tussen de bedrijven door
Tussen de bedrijven door kunnen we ook echt wel onze momentjes pakken dat we even op de bank hangen. Ik heb zelf op mijn mobiel al diverse spelletjes gehad waar ik me dan lekker op ga focussen. Van Online Soccer Manager tot Angrybirds, alle goude oude spelletjes komen weer tevoorschijn. Uiteindelijk gaan alle spelletjes uiteindelijk wel weer een keer vervelen, maar je vult wel weer wat lege tijd op… Als iemand nog een goede suggestie heeft, deze zijn van harte welkom.

Maryanne is wat meer van de Netflix en kijkt nog andere series op haar mobiel tussendoor. Ook is ze nu heel ambitieus begonnen aan Duolingo, een app waar ze Frans aan het leren is…

Blogs schrijven doe ik natuurlijk ook tussen de bedrijven door. Nu heb ik alweer een maand verzuimd (excuus!), maar we maken hier dan ook niet extreem veel mee om over te schrijven.

Een leuke activiteit welke we met het personeel doen, is volleyballen. Dit proberen we iedere maand te doen en het personeel wordt hier enorm enthousiast van. Het rouleren gaat nog niet helemaal soepel, maar de complete chaos maakt een enorm leuk en sfeervol spelletje! Het personeel is extreem fanatiek en het is heerlijk om te zien hoe ze helemaal in het spel opgaan.  

Weekendjes weg?
Nou laat de s tot nu toe maar weg. De eigenaren van de lodge benadrukken altijd dat we genoeg tijd voor onszelf moeten pakken, om niet in de sleur te komen. Toch is het moeilijk om te vertrekken als je weet dat er veel gasten zijn… We zijn tot nu toe 1 weekendje naar Lake Bunyonyi geweest om daadwerkelijk even wat tijd voor ons zelf te hebben. Lake Bunyonyi ben ik in 2013 ook nog geweest en het was erg interessant om te zien hoe dit was veranderd! De plek waar de meeste lodges al waren, wordt inmiddels helemaal volgebouwd, in negatieve zin. Toch had Maryanne een mooi plekje gevonden op een eiland waar we gingen overnachten!

Om het plekje te bereiken moesten we ongeveer het hele meer langsrijden op een weg die eigenlijk het begrip weg op de andere manier zou omschrijven. Een dramatisch modderige weg waar we ongeveer een uur over moesten rijden, om vervolgens met een bootje over te steken naar het eiland waar we verbleven.

Op zich, was de ‘eco’  lodge een leuk initiatief, we sliepen in een open hut zonder deur, met een mooi uitzicht! De badkamer was buiten de hut en dat was nou net even het jammere van het hele verhaal, aangezien het nou niet echt lekker weer was. De eco badkamer was ook niet zo eco, want er was geen riolering naar een septic tank, maar het douche water liep gewoon zo de natuur in.

Het restaurant had een tof uitzicht, maar daarmee was dan ook alles gezegd. De receptie zag er uit als een aanmeldplaats voor asielzoekers en er was ook nog eens een of ander lokaal feest met heel veel herrie en gedoe.

Buiten dit feest, wat wel op tijd was afgelopen, waren we de enige gasten. Al met al, de volgende dag een excuus verzonnen om de tweede dag te annuleren en vertrokken naar een andere plek waar we zouden slapen.

Uiteraard moest karma ons nog even terugpakken voor dit excuus, want we hadden nog geen 5 minuten gereden of we zaten achter een normale personenauto die voor ons vast zat (op een weg waar je niet kan inhalen)… uiteindelijk hebben wij met onze auto hun er achteruit uitgetrokken en hebben we gelukkig na een uurtje onze weg vervolgen.

We gingen na ons avontuur op het eiland lunchen bij Birds Nest, waar ik 6 jaar geleden met Steffen nog een biertje had gedronken. Een prachtig hotel met een verrukkelijke keuken. Een kamer kost daar bijna $200, dus dat was wel een beetje buiten ons budget. Toch kon ik het natuurlijk niet laten om daar eens over te onderhandelen en uiteindelijk hebben we een fikse hotelmanagers-korting gehad voor onze tweede nacht! De kamers waren redelijk verouderd, maar dat deed de rest van het hotel niet af. We hebben er verrukkelijk gegeten en hebben daar toch nog goed kunnen genieten van ons eerste weekendje voor onszelf!

Eerste bezoek! Jan en Tes een jaar zonder adres
Inmiddels hebben we ook ons eerste bezoek uit Nederland gehad (hoewel, uit Nederland? Daar zijn ze al een jaar niet geweest…). Jan en Tessa hadden Uganda al op hun planning staan en konden hun route nog enigszins omzetten, zodat ze een nachtje bij ons zouden slapen.

Hun avontuur werd hier nog even goed op de proef gesteld, want Jan zijn tas was niet aangekomen op Kigali toen zij daar geland waren. Twee dagen later gingen ze een trekking naar de gorilla’s doen, dus het was toch wel bijzonder jammer als dat niet met zijn eigen schoenen en hikingoutfit zou zijn (voor de outfit zou het helemaal bijzonder jammer zijn, want het is zo’n leuk ANWB stelletje als ze hun hikekleren aanhebben).

Gelukkig voor Jan, zijn tas werd nog bij onze lodge bezorgd! Na de avond bij ons konden ze dus met een gerust hart verder om de trekking te voltooien!

Ze hebben zelfs nog het programma een stuk omgegooid om na de trekking nog een dag naar ons te komen, omdat ze ons zo misten!! Nouja, misschien vooral het uitzicht en de kamer waar ze voor een mooie prijs in zaten…

Beide dagen dat ze hier waren was het super gezellig! Echt leuk om weer mensen die je uit Nederland kent hier te kunnen verwelkomen. Heerlijk bijgekletst, met Jan nog op het meer wezen SUP-pen en ook met Jan nog een lange wandeling met de honden door de vallei aan de andere kant van de heuvel gemaakt.

Het volgende bezoek voor ons is voor Maryanne, Floor komt in December op vakantie naar ons. Zij gaan ook met zijn tweetjes nog een klein tripje maken om het zuidelijke deel van Uganda te verkennen. Ondertussen bewaak ik het fort en heb ik eindelijk een beetje rust J

Onze afspraak is dat wanneer er vrienden van een van ons twee komt, dat die persoon dan een aantal dagen mogen verzuimen, zodat we onze beperkte vrije tijd, toch nog extra kunnen uitbereiden!

Hopelijk mogen we nog veel vrienden en familie verwelkomen en kunnen we nog veel mooie nieuwe verhalen schrijven over mooie plekken buiten ons eigen mooie plekje!

Dikke knuffel vanuit Uganda!

#

2 reacties

  1. Langzamerhand begint de reis naar Oeganda en vooral naar jullie realiteit te worden.
    We tellen af en hopen alle dingen die je beschrijft zelf te zien.
    Tot gauw!

Laat een antwoord achter aan Wil en Jos Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste drie reacties
Zoek in het archief