Dol fijne duikers

Nog een weekje te gaan, dus dit is waarschijnlijk de een na laatste blog alweer. De afgelopen week stond vooral in het teken van het duiken, aangezien we een cursus tot PADI Open Water Diver hebben gedaan. Maar ook naast onze duikcursus is er genoeg gebeurd, dus het zal weer een flinke kluif worden om te lezen, maar daarnaast zullen jullie er wel van moeten genieten, want hierna komt er waarschijnlijk nog maar één blogje om mijn avontuur af te sluiten…

Open Water Diver
Waar ik mijn vorige blog heb afgesloten met een theoriedag waar Steffen en ik allebei voor geslaagd waren, begin ik deze blog met onze eerste duik in het zwembad! Duiken is best een serieuze aangelegenheid, dus je moet goed voorbereid zijn voordat je daadwerkelijk écht de diepte in gaat. 
De zwembaddag was vrij gemakkelijk, een beetje oefeningetjes en wennen aan alle snufjes. In recordtijd hadden we alle oefeningen volstaan en konden we rond het middaguur alweer richting onze lodge om even bij te komen en voor te bereiden op de ´echte´ duik van de dag daarna!

De eerste duikdag in de zee zouden we tot een meter of 15 gaan. Dit is toch al redelijk diep en je ziet ontzettend veel dingen om je heen. We zijn de eerste dag langs een koraalrif gedoken en onze tweede duik was bij een gezonken schip. Van het gezonken schip was niet zoveel meer over, maar het was toch wel vet om zoiets in het diepe te zien! Uiteindelijk echt super veel visjes en mooi koraal gezien. Naast het pure sightseeing hebben we ook steeds oefeningetjes moeten doen; logisch, want het is natuurlijk gewoon een cursus! En het is natuurlijk ook leuk om je skills een beetje te training!
Duiken is door de druk van het diepe wel een beetje irritant voor je oren. Bij Steffen zat zijn oor bij de tweede duik helemaal dicht en hij kreeg hem niet meer open. Terwijl hij dat probeerde te verhelpen met onze instructeur, moest ik maar een beetje op de bodem wachten tot ze terug kwamen, maar goed, gelukkig is alles goedgekomen. 
Naast het feit dat de druk irritant is voor je oren, heb ik ook na iedere duik een bloedneus. Maar goed, dat is na twee keer snuiten ook verholpen!

De laatste duikdag zouden we tot ons maximale gaan; 18 meter! Bij onze eerste duik hebben we dus ook dit dieptepunt bereikt! Toch wel vet, maar voor mijn gevoel is 12 meter net zo diep als 18 meter. Ook deze dag weer allerlei mooie visjes en koraal gezien. En natuurlijk ook vet dat we onze dag hadden afgerond met een nieuwe mijlpaal: ons duikbrevet! Nu behoren we tot de best opgeleide duikers van de wereld!

Ochtendgymnastiek v.s. Chocoladetaart
Aangezien het duiken niet een vol dagprogramma gaf, hebben we iedere dag op ons gemak kunnen rondhangen en relaxen in Stone Town. Wat mij vooral is opgevallen is dat de lokale mensen overal op het strand bezig zijn met hun oefeningetjes; salto´s, handstand en vanalles. Is natuurlijk leuk om te zien en zo zie je nog eens wat leuke trucjes. Wat mij betreft is dat veel leuker dan als dat uitsloven wat de Nederlanders in de fitnessschool doen. 
Wat dan weer wel een beetje tegenvalt is dat alle Afrikanen niet weten wat zwemkleding is. Als je ze in of bij het water ziet hebben ze alleen een onderbroek aan, of hun normale kleren. Dat doen wij in Nederland dan weer beter 🙂

Maar goed, waar de lokale Afrikanen volop bezig zijn met het oefenen van hun trucjes, namen wij het er even van ná onze duikopleiding. Uitgebreid uit eten en weer eens drie gangetjes nemen, ook al was dat in eerste instantie niet de bedoeling. We dachten namelijk dat ze geen toetjes hadden – waardoor we een voorgerecht hadden genomen. Echter kwamen we er later achter dat ze hele mooie stukken taart hadden liggen – die we zeker niet konden laten liggen. We wisten alleen nog niet dat we de ´stukjes´ taart in het geheel zouden krijgen. Voor een paar euro had ik dus opeens een kubieke decimeter chocoladetaart voor me staan. Dit heeft toch een goed uitbuikmomentje opgeleverd.
Doordat we iedere dag ergens anders hadden gegeten in Stone Town, zijn we er dus eigenlijk wel te laat achtergekomen dat ze op deze plek zulke lekkere toetjes hebben. Mijn buikje (in tegenstelling tot die van anderen) kan namelijk wel wat kilootjes gebruiken. Maar goed, misschien is dat juist wel weer goed voor onze portemonnee… 

Politie omzeilen
Na ons duikavontuur konden we weer verder met het verkennen van het eiland. Onze volgende bestemming van het lange en idylische strand van Matemwe. Daarnaast heb je hier het mooiste duikplekje van Zanzibar in de buurt, dus dat leek ons wel een goed plan met ons nieuwe duikbrevet op zak!

Het vinden van een gedeelde taxi leek onmogelijk, dus waren we weer gedoemd tot de lokale minibusjes. Toch leverde dat wel weer een nieuwe ervaring op, want op Zanzibar kennen ze ook andere minibusjes! Een omgebouwd vrachtwagentje waar achterin officieel twintig mensen mogen zitten. Met officieel twintig bedoel ik natuurlijk dat het dubbele aantal niet ongebruikelijk is. Zo kunnen er natuurlijk mensen in het gangpad zitten, aan de achterkant hangen en in het ergste geval zelfs op het dak zitten. 
Op ieder openbaar voertuig in Zanzibar staat hoeveel mensen er in mogen, en dit wordt ook nog eens daadwerkelijk veel gecontroleerd door de politie. Maar zoals Afrikanen overal oplossingen voor hebben, kan dit ook opgelost worden. Gewoon iedereen die teveel is een stukje laten lopen en ná de politie weer oppikken. Hakuna Matata (No problemo)!

Aangekomen in Matemwe wisten we niet zeker of het de juiste beslissing was om daarheen te gaan. Het strand was compleet verlaten, en de meeste hotels waren zelfs dicht. Daarnaast was het bij onze duikschool, waar we veel korting zouden krijgen, zo rustig dat ze niet eens meer gingen duiken. Bij aankomst op het strand was het ook nog eens eb, waardoor het strand er echt super lelijk uit zag met misschien wel een kilometer zeewier. 

Nieuw dieptepunt
Toch zou het allemaal, zoals altijd, weer goedkomen. Toch maar besloten bij een andere duikschool te gaan duiken, voor de wat duurdere prijs. Ook een onderwatercameraatje erbij gehuurd om speciaal voor jullie weer wat fotootjes op mijn blog te kunnen zetten.
Daarnaast hebben we heerlijk bij een luxe hotel gelunched en avond gegeten, in het zwembad bij de zwembadbar een biertje gedronken en ´s avonds genoten van een blauwe sterrenhemel met palmbomen op de voorgrond. Zo zou het misschien toch nog een mooie tijd worden daar in Matemwe!

Onze duik was in de Mnemba Atoll, een klein eilandje bij het noorden van Zanzibar. Dit is dé plek om te duiken en dat werd ook meteen duidelijk. Wat een ontiegelijk groot aantal vissen hebben we hier gezien, non stop! Jammer genoeg was het vrij bewolkt, waardoor het onderwater ook wat minder helder was; het maakte het niet minder, maar voor de foto´s was het beter geweest als het flink zonnig was. Het fotograferen onderwater zorgt ervoor dat je constant bezig bent met naar de goede plek zwemmen, aangezien je normaal gesproken heel relaxed zwemt, verbruik je echt veel sneller je lucht in je tank. Niet heel erg, maar het kost je wel een paar minuutjes onderwater. 
Daarnaast heb ik tijdens mijn eerste duik een nieuw dieptepunt bereikt; 21,5 meter! Eigenlijk mag ik maar tot 18 meter, maar voor je het weet zit je dieper. Laten we de schuld geven aan dat ik foto´s aan het maken was. 

Zoals gebruikelijk gingen we tussen de twee duiken door lunchen. Toen we echter klaar waren en paraat wilden gaan staan voor de tweede duik, zagen we een hoop dolfijnen… dus snel in het kleine bootje achter de dolfijnen aan, zodat we met ze konden zwemmen! Het waren ongeveer tien dolfijnen en het water was op dat moment super helder. Echt super vet om tussen de dolfijnen te zwemmen!

De tweede duik was eigenlijk nog specialer, omdat we daar dan eindelijk de schildpad zagen! Echt geweldig om deze voorbij te zien zwemmen. We zagen hem eerst liggend, maar zwemmend (wat hij later deed) zijn ze echt bizar cool! Aan het einde van onze duik konden we de dolfijnen weer horen en zagen we een super grote groep. Snel alle duikspullen af doen en weer met het bootje achter ze aan. Het water was veel minder helder, maar het waren er nu zo bizar veel. Ze zaten echt overal en voor ons waren ze heel goed te zien (op de foto´s helaas niet zo). Een school van zeker 30 dolfijnen waar je mee snorkelt is toch wel echt ongelovelijk. In totaal dee tweede keer zeker 50 dolfijnen gezien. Geweldig!!

Toen onze duik er weer op zat, vertrokken we naar het strand waar we weer een bijzonder beeld te zien kregen. Er waren lokale vissers tegelijk gearriveerd en zij hadden diverse Manta´s en pijlstaartroggen gevangen. Echt bizar hoe groot deze zijn en dat ze deze enkel met een speer vangen. Mij werd verteld dat ze zonder duikspullen tot 30 meter diep gaan om deze beesten te vangen, in hoeverre dat waar is kan ik natuurlijk niet vertellen, maar alleen die beesten vangen lijkt me al een hels karwei. Het was aan de ene kant gaaf om te zien dat ze deze grote beesten met de hand het strand op slepen, maar het geeft zeker gemengde gevoelens omdat ze deze prachtige beesten eigenlijk bruut afslachten. Maar goed, wie kan ze ongelijk geven? Één Manta is 200 dollar waard… 

Op zoek naar leven
Eigenlijk stond er nog maar één plek op ons to-do-lijstje van Zanzibar; Paje. Dit is het meest toeristische plekje ná Nungwi, hopen dat het laagseizoen hier een beetje leven geeft. Eerst maar een halve dag reizen met de minibus, Zanzibar is misschien niet zo groot, maar de busjes die iedere halve kilometer stoppen maken het toch wel groot lijken. 

Aangekomen in Paje bleek het weer niet zo best te zijn; de lodge waar we heen gingen was leeg. Bizar hoe weinig mensen er hier komen in dit seizoen, waarschijnlijk enkel omdat het ´regenseizoen´ heet (van de bijna twee weken Zanzibar nu één dag regen gehad…). De dag daarna maar eens op onderzoek of er verder langs het strand iets te doen zou zijn.

´s Ochtends vroeg dus maar álle hotels langs om te kijken wat ze hebben qua lunch en avondeten, en of ze misschien een drukkere accommodatie hebben. Waar de meeste hotels in Matemwe gesloten waren, waren de meeste in Paje wel open. Echter viel de bezetting wel overal erg tegen en de prijzen deden ze ook niet heel erg omlaag. Het is dus maar de vraag of ze überhaupt mensen willen ontvangen. Toch is het wel leuk om álle hotels in te lopen en een beetje onderzoek te doen. Uiteindelijk na een paar uur langs het strand lopen, een perfect plekje gevonden om te lunchen en daar een verrukkelijke pizza gegeten!
Vanaf het terrasje zagen we een man allerlei sportactiviteiten op het strand zetten, een zeilboot, blowkarts, windsurfspullen. We wisten niet zo goed wat hij nou ging doen en vonden het maar een uitslover met al zijn fancy spulletjes. Toen we echter terugliepen, bleek dat hij alles aan het promoten was (dus toch een uitslover haha), dat leverde ons toch even mooi anderhalf uur gratis blo karten op! Super vet om te doen en met de stevige wind hadden we het zo onder de knie. Ons onderzoekdagje werd zo toch wel een heel relaxed dagje.
Op de terugweg ook besloten dat we naar één van de hotels die we hadden bezocht zouden gaan verblijven. Een hotelletje aan het strand, met een zwembadje (handig i.v.m. eb en vloed) en er waren meer mensen… dat laatste was nog wel het belangrijkste haha. 

Verdwaald op Zanzibar
Vanuit Paje wilden we het Jozani bos bezoeken; het enige beschermde bos wat er over is op Zanzibar. Ook hebben ze daar de zeldzame Red Colobus aapjes, die we natuurlijk gezien moeten hebben. Bij aankomst met het minibusje konden we deze leuke aapjes ook meteen bewonderen. 

Maar eerst hebben we een nabij opvanghuisje voor schildpadden bezocht. Ze hadden daar één grote plek gemaakt waar ze de schildpadden hielden. Aangezien ze bij bezoekers wat te eten krijgen, zwommen ze ook meteen naar ons toe en trok één van de vrouwen een schildpad het water uit zodat wij ze konden aanraken. Echt weer een bijzondere ervaring om zo´n schildpad van zo dichtbij te zien. Toch wist ik niet zo goed hoe ze op deze manier de schildpadden zouden ´beschermen´, want zo geweldig zag het er allemaal niet uit. 

Na dit opvanghuis zijn we naar een mangrovebos gegaan, waar ze een houten looproute hebben gemaakt door dit bos heen. Mangrovebossen lopen bij vloed helemaal onder en bij eb zijn ze vrijwel helemaal droog. Leuk om door heen te lopen en wij zaten ongeveer tussen eb en vloed in toen we er waren. 

Na het Magrovebos het Jozani bos in gegaan waar we, tegen alle principes in, zonder gids in gingen. Zonder gids was de route veel leuker en we hebben ook zat aapjes gezien. Wel waren we op de terugweg flink verdwaald en was het pad opeens zoek. Lekker door de modder en de stekelige planten rondgedwaald en uiteindelijk weer goed teruggekomen uiteraard. 

Maar dat zou niet de enige keer zijn dat we de weg een beetje zoek waren. Om terug te gaan naar Paje probeerde we bij iedere willekeurige auto een lift te krijgen (tenzij de minibus eerder zou komen) en dit resulteerde in twee Duitse gasten (jaja, eens een keer geen meiden haha) met een huurauto. Zij zouden ons wel bij Paje afzetten, echter voor we het wisten waren we al op het meest zuidelijke puntje van Zanzibar; Kizimkazi. Leuk om gezien te hebben, maar ook hier was alles uitgestorven. Uiteindelijk hebben wij ze genavigeerd naar Paje en hebben we daar gezellig een biertje met ze gedronken. Al met al een goed dagvullend programma voor een van onze laatste dagen in Afrika!

Laatste week
Pfoeh, nu alweer ons laatste weekje. Zaterdag vliegen we al naar Dubai, wat betekend dat we nog drie volle dagen op Zanzibar hebben. Morgen gaan we eens een dagje écht relaxen. Het is misschien super rustig hier op Zanzibar, maar daar hebben wij met ons volle programma totaal geen last van gehad! Elke dag was hier volop genieten. 

Donderdag gaan we richting Stone Town, wat het dichst bij het vliegveld is. Daar gaan we vrijdag dan nog een tripje doen naar Prison Island, waar ze reuze schildpadden hebben. Mooi om onze reis in Afrika te eindigen lijkt me! 

Zo ver hebben we bijna nog nooit vooruit gepland – maar we moeten er nu toch langzaam aan gaan geloven aangezien we bijna terug gaan…

Over acht daagjes ben ik terug en zal waarschijnlijk mijn laatste blogje komen.

Dikke knuffel,
Oscar